بررسی پیش بینی صمیمیت زناشویی با استفاده از الگوهای ارتباطی و طلاق عاطفی در زنان متاهل

بررسی پیش بینی صمیمیت زناشویی با استفاده از الگوهای ارتباطی و طلاق عاطفی در زنان متاهل بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن را کلیه زنان متاهل که در بهار سال1397 به سرای محله های منطقه 1 و 3 شهر تهران مراجعه کردند، تشکیل دادند که 201 نفر از آن ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده از پرسش نامه های طلاق عاطفی (گاتمن، 1994)، الگوهای ارتباطی (کریستسن و سوالاوی، 1984) و صمیمیت زناشویی (تامپسون و والکر، 1983) و در تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار 22 spss استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین الگو های ارتباطی و طلاق عاطفی با صمیمیت زناشویی در زنان متاهل رابطه معناداری وجود داشت. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که الگوهای ارتباطی و طلاق عاطفی در مجموع 60% از کل واریانس صمیمیت زناشویی را در زنان تبیین می کنند. بنابراین می توان با بهبود الگوهای ارتباطی و افزایش عاطفی میزان صمیمیت زناشویی را افزایش داد.