بررسی اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خودکنترلی زنان مبتلا به سرطان پستان

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، درمانی جدید در حوزه روانشناسی مثبت می باشد که با هدف ایجاد بهزیستی، و شادمانی بود (رستمی، ابوالقاسمی، نریمانی). بیماران مبتلا به سرطان پستان طیف وسیعی از علائم و نشانه های جسمانی، شناختی، روانی و اجتماعی ناشی از درمان های به کار گرفته شده را از خود نشان می دهند که می تواند اثرات منفی و بلند مدت بسیاری را بر کیفیت زندگی این گروه از افراد بر جای بگذارد. کیفیت زندگی از نظر لغوی به معنای چگونگی زندگی است و در برگیرنده برداشت هایی است که برای هر شخصی منحصر به فرد بوده و با دیگران متفاوت است (ملک زاده مغانی، پیکانی، امانی، 1395). همینطور کاهش امیدواری و از دست دادن کنترل به صورت فراوان در این بیماران دیده می شود (شیرازی، جمشیدزهی، هانی اصل، 1398). پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خودکنترلی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است که بر روی زنان 40 تا 60 ساله مبتلا به سرطان پستان که در بازه زمانی ابتدای دیماه 1398 لغایت اسفندماه 1398 به مرکز تخصصی رادیوتراپی انکولوژی رضا(ع) شهر مشهد مراجعه نمودند انجام شد. همچنین نمونه مورد مطالعه در این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ماهیت مطالعه (مطالعه شبه آزمایشی)که دارای مداخلات است، از روش نمونه گیری داوطلبانه استفاده شد. در این مطالعه تعداد 30 نفر از بیماران به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری (آزمایش و کنترل) تقسیم شد و روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر گروه آزمایش اجرا گردید. به دنبال آن، بیماران با توافق کتبی و با استفاده از ابزارهای مورد نظر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر خود کنترلی زنان مبتلا به سرطان موثر است (0.01≥p).