بررسی نحوه تاثیرتشویق در افزایش یادگیری و پیشرفت تحصیلی اجتماعی از دیدگاه قرآن، نهج البلاغه و روانشناسی

استفاده ازروش تشویق ومحبت یکی از روشهای تربیتی بسیار موثر ونشانه صدر ونقش مطمئنه داشتن فرد است. خدای تعالی رمز پیروزی پیامبر اکرم (ص) رادر همین شرح صدور محبت ورزی پیامبر به امت خود می داند : به موجب لطف ورحمت الهی برایشان اموزشی نجواه وبا انان مشورت کن (وبه آنان شخصیت بده). به عبارت دیگر از آنجا که از طریق رفتارهای تشویق آمیز کلامی وغیر کلامی مادی و معنوی فردی وگروهی مستقیم وغیر مستقیم مربی بیش از هر چیز به یک نیاز هم نوجوانان یعنی نیاز به محبت متعلق وتوجه پاسخ داده می شود؛ ما شاهد بیشترین موثرترین وپایدارترین اثر در رفتار آنان هستیم در حالی که وقتی دانش آموزی را تنبیه می کنیمن نه تنها به هیچ یک از نیازهای خطری واساسی او پاسخ نمی دهیم بلکه تعادل حیاتی اش را برهم زده او را با تجربه ناخوش آیندی که همواره ازآن گریز دارد مواجه می کنیم ولو اینکه بطور موقت رفتار مطلوب آن را کنترل کرده باشیم. هدف از تحقیق حاضر بررسی نحوه تاثیرتشویق در افزایش یادگیری و پیشرفت تحصیلی اجتماعی از دیدگاه قرآن، نهج البلاغه و روانشناسیمی باشد.روش تحقیق باروش توصیفی مروری و مطالعات کتابخانه ای، مورد بررسی قرار داده است . تشویق یک وسیله مناسب برای پیشرفت هر شخص و بخصوص پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد و همچنین تشویق درحضور دانش آموزان ودرحضور والدین باعث پیشرفت تحصیلی آنها می شود وتشویق باید با توجه به روحیات دانش آموزان و متناسب با فعالیتهای آنها انجام شود تا موثر واقع شود.