اثربخشی آموزش دلگرم سازی شوانکر بر خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی تبریز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش دلگرم سازی شوانکر بر خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی تبریز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن ایسکمیک قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی شهر تبریز بود. از میان جامعه اماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات مقیاس رفتارهای خودمراقبتی (ماس موریس، 2002) و مقیاس خودکارآمدی (شرر و همکاران، 1982) در پیش‌تست، 30 نفر که دارای ملاک‌های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این 30 نفر به طور تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش دلگرم سازی شوانکر را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار spss 22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که آموزش دلگرم سازی شوانکر به طور معناداری منجر به افزایش خودمراقبتی و افزایش خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی تبریز می شود. در نتیجه می توان گفت آموزش دلگرم سازی شوانکر رویکرد موثری جهت افزایش خودمراقبتی و خودکارآمدی در بیماران ایسکمیک قلبی می باشد.