مطالعه عملکرد خطوط افزایش سرعت موازی و لچکی و تاثیر آن بر تنگراهه در بزرگراه های شهری

امروزه تراکم در بزرگراه های شهری یکی از چالش های جدی برای مهندسین ترافیک است. یکی از نواحی که احتمال تراکم شدید درآن وجود دارد، نواحی همگرایی و کاهش خط عبوری است، که موجب تنگراه های ترافیکی می شود. یکی از عوامل موثر در بهبود نواحی همگرایی خط افزایش سرعت می باشد. اجزای اصلی خط افزایش سرعت شامل طول و نوع خط افزایش سرعت(دو نوع موازی و لچکی) است. در این پژوهش ناحیه همگرایی حاصل از شیبراه ورودی ١خطه به بزرگراه ٣ خطه توسط نرم افزار شبیه ساز aimsun ،پس از کالیبراسیون و اعتبار سنجی مدل پایه، شبیه سازی شده و خط افزایش سرعت در ٦ طول ٥٠ الی ٣٠٠ متر و دو نوع موازی و لچکی و ٦ حالت ترافیکی مختلف در شیبراه (از ١٠٠ الی pcph ١٦٠٠ برای هر مدل) شبیه سازی و تحلیل شد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که زمانی که بزرگراه سطح سرویس e را ارائه می دهد، خط افزایش سرعت موازی در حالت بحرانی (تردد بیش از pcph ١٠٠٠ در شیبراه ورودی) در طول های کمتر از ١٥٠ متر عملکرد بهتری نسبت به نوع لچکی داشته و در طول های بیشتر از ٢٠٠ متر تفاوت چندانی ندارد. همچین طول خط افزایش سرعت ٣٠٠ متر موازی و لچکی در بحرانی ترین شرایط ترافیکی (سطح سرویس e بزرگراه و pcph ١٦٠٠ شیبراه) نسبت به طول ٥٠ متر به ترتیب موجب کاهش ٤٦ ،٤٨ درصد تاخیر در کل شبکه شده است. طول بهینه خط افزایش سرعت در باتوجه به سرعت بزرگراه (h/km ٩٠ (و سرعت شیبراه (h/km ٥٠ (برای خط افزایش سرعت موازی و لچکی بر اساس میزان تاخیر در کل شبکه ٢٠٠ متر پیشنهاد می شود. همچنین دو عامل طول خط افزایش سرعت و تردد در شیبراه بیشترین تاثیر در نواحی همگرایی و تنگراه های ترافیکی را داشته، بطوری که کاهش طول خط افزایش سرعت و افزایش میزان تردد در شیبراه، تنگراه ترافیکی در نواحی همگرایی را موجب میشود.

Study of performance of parallel and taper acceleration lane and its effect on the traffic bottleneck at the urban highway

Traffic congestion is one of the major challenges for traffic engineers today. One of the areas where the probability of extreme density, where there are areas of merge section and the reduction of lanes on the highway, that causing traffic bottlenecks an