طراحی موزه فرش با رویکرد بازیابی هویت معماری سنتی

موزه‌ها پایگاه فرهنگ جامعه یا به زبان دیگر محل عرضه اصالت‌ها و نشانه‌های فرهنگی است. بنابراین باید از اعتبار و حرمت ویژه‌ای برخوردار باشند. فرش از جمله مهمترین محصولات دست بافت در صنایع دستی ایران است که بیشترین کاربرد از میان گستردنی ها در زندگی ایرانیان است. فرش تبریز میراث گرانقدری است که از دیرباز به جای مانده و شناسنامه این ملت مهر تائید خورده است. از آنجایی که شهر تبریز از قدیمی ترین شهرهای ایران است و هنر این شهر نیز به تبع آن قدیمی است. شکل خطوط آرایه ها و نقشه های فرش با فکر و اندیشه منطقه ای آراسته شده اند و این اندیشه باعث تفاوت عمده در طرح فرش شده است. معمولا ریشه تاریخی و فرهنگی آرایه ها و نقشه ها به قبل از اسلام بر می گردد ، که بیشتر در هنرهای دیگر کاربرد داشته اند و در بعد از اسلام این آرایه ها در نقشه های فرش گسترش پیدا کرده است. در این پروژه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و در نظر گرفتن جنبه های هنری فرش که باعث شده فرش به عنوان فرهنگ و تمدن سرزمین ایران شناخته شود، تلاش برای طراحی و ارائه فضاهای مناسب در قالب یک موزه فرش شده است که بتوان با ارائه راهکارهای مناسب مکانی جهت معرفی فرش، ساماندهی و هماهنگی جهت بهبود وضعیت رو به بحران فرش تبریز، طراحی کرد که در اینجا با ایجاد موزه فرش با رویکرد بازیابی هویت معماری سنتی در جهت ارتقاء فرهنگ و آموزش حفظ میراث باستانی، همچنین پیوند معماری با شهر و اجتماع در منطقه ضروری می باشد و می تواند زمینه حضور و مشارکت بیش از پیش مردم را در فضاهای فرهنگی فراهم آورد.