روش‏ های بتن‏ ریزی در آب و ترمیم آن

بتن‏ ریزی زیر آب به عنوان یک چالش برای مهندسین حتی در حین طراحی یا در حین اجرا و نظارت شناخته می ‏شود، به همین دلیل است که برای کاهش خرابی‏ ها و کاهش قیمت تمام شده اقدامات زیادی برای محافظت از پروسه ریختن بتن صورت گیرد. همچنین در دهه‏ های اخیر بسیاری از سازه ‏ها به علت مجاورت با آب دچار آسیب و خرابی ‏هایی زودتر از عمر مفید بهره ‏برداری شدند، اهمیت و هزینه ساخت بالای این سازه‏ ها باعث شده است تا پژوهشگران تحقیقات گسترده‏ ای در زمینه نگهداری و ترمیم این سازه ‏ها انجام دهند. در شیوه بتن‏ ریزی باید بتن تازه و آب در هنگام بتن‏ ریزی تا حد امکان از هم دور باشند تا سیمان داخل بتن دچار شستگی نشود، به همین دلیل روش صحیح بتن‏ ریزی ، مهمترین عامل در کیفیت نهایی بتن می‏باشد. در این مقاله ابتدا روش‏های مختلف بتن ‏ریزی شامل بتن‏ ریزی با جام، بتن ‏ریزی با لوله ترمی، بتن ‏ریزی با استفاده از دریچه هیدرولیکی، بتن‏ ریزی با پمپ، بتن‏ ریزی کیسه‏ ای و لحاف بتنی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس انتخاب بهترین روش با توجه به شرایط و آسیب‏ های وارده به سازه برای ترمیم طرح‏ های عمرانی آسیب دیده مورد بررسی قرار گرفته است. از این جهت در این پژوهش سعی شده است تا با مقایسه مزایا و معایب برخی از روش‏ های متداول ترمیم سازه ‏های بتنی در تماس با آب مهمترین و بهینه‏ ترین روش متناسب با هر آسیب معرفی شود. بررسی‏ ها نشان می‏ دهد که کارآمدترین و رایج ‏ترین روش بتن‏ ریزی در آب، روش بتن‏ ریزی با استفاده از لوله ترمی می‏ باشد. همچنین برای ترمیم یک سازه مهمترین و مناسب‏ ترین روش از لحاظ اجرایی روش ژاکت بتنی با بکار بردن کامپوزیت سیمانی یا بتن حاوی بازدارنده خوردگی مهاجر می‏باشد. علارغم هزینه اجرایی بالای این روش، میزان عمر خدمات‏ دهی بالاتر و بازگردانی ظرفیت باربری از دست رفته بیشتری را محیا می‏کند.