بررسی تاثیر متقابل کاربری زمین و حمل و نقل در توسعه پایدار شهر تهران

حمل و نقل شهری به‌طور تنگانگی در ارتباط با کاربری اراضی شهری، به خصوص در شهرهای بزرگی مانند تهران، قرار دارد و روابط متقابل و پیچیده‌ای بین سه عامل «کاربری اراضی، مدیریت و حمل و نقل» وجود دارد. در نظریات مختلف به حمل و نقل و کاربری‌های شهری از دیدگاه‌های متفاوتی توجه شده است. تاثیر کاربری‌های زمین بر تقاضای حمل و نقل از سه دیدگاه قابل بررسی است. سازمان فضایی ، تراکم کاربری‌ها (منطقه‌بندی‌های تراکمی) ، طراحی شهری (در مقایس محلات) . بنابراین توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی یک راهبرد کلیدی است که توسط متخصصان برنامه ریزی و حمل و نقل برای کنترل توسعه، کاهش ترافیک، ارایه گزینه های متعدد حمل و نقل و بالابردن کیفیت زندگی، به عنوان یک مولفه مهم در پایان دادن به مشکلات حمل و نقل به کار می رود. تاثیر مباحث مرتبط با توسعه پایدار در برنامه‌ریزی کاربری اراضی در شهر تهران به کاهش استفاده از سطح اراضی و حفظ و توسعه فضای سبز و محیط زیست طبیعی منتهی شده است. همچنین افزایش تراکم، ایجاد کاربری‌های مختلط به منظور کاهش فاصله زمانی و مکانی سفرها، توسعه پیاده روی، فضای سبز خیابان‌ها و معابر و گسترش استفاده از حمل و نقل عمومی ... از مهم‌ترین رویکردهایی بوده است که تاکنون در شهر تهران مطرح شده و در الگوی مختلف، طراحی شده است. از آنجایی که کاربری زمین شهری یکی از مهمترین عوامل مهم در سیستم شهری شهر تهران به شمار میرود و همچنین این مولفه با استفاده از جریان‌های ترافیکی به حمل و نقل شهری در ارتباط است میبایست به صورتی دوطرفه و یکپارچه با این آیتم مورد مداقه و بررسی قرار گیرد.