بررسی تاثیر الیاف فلزی و شیشه ای بر مقاومت فشاری بتن خودتراکم در درجه حرارت های مختلف

بتن خود تراکم به بتنی اطلاق می شود که بدون اعمال هیچگونه انرژی خارجی و تحت اثر وزن خود متراکم گردد. این بتن که ماده ای بسیار سیال و روان و مخلوطی همگن است، بسیاری از مشکلات بتن معمولی نظیر جداشدگی، آب انداختگی، جذب آب، نفوذپذیری و... را رفع نموده و علاوه بر این بدون نیاز به هیچ ویبره داخلی یا ویبره بدنه قالب تحت اثر وزن خود متراکم می شود. هدف از مقاله، ارزیابی و مقایسه تاثیر الیاف فلزی و شیشه ای بر مقاومت فشاری بتن خودتراکم در درجه حرارت های مختلف می باشد. به این منظور در مرحله اول نمونه های بتنی بدون هیچ‌گونه حرارتی تحت آزمایش مقاومت فشاری قرار گرفته‌اند و در مرحله بعدی نمونه‌های بتنی با آهنگ یک درجه سانتی گراد در دقیقه تحت درجه حرارت های 300، 600 و 900 درجه سانتی گراد قرار گرفته و پس از رسیدن به دمای محیط آزمایشگاه و از دست دادن حرارت تحت شرایط کنترل شده، مقاومت فشاری آنها تعیین می گردد. نتایج نشان داد که در مخلوط فاقد الیاف با نسبت آب به الیاف 0.34 و بزرگترین بعد سنگدانه 12.5 میلی متر افزایش درجه حرارت تا 300 درجه سانتی گراد باعث کاهش مقاومت فشاری به میزان 11.2 درصد شد. این در حالی است که استفاده از الیاف تا 9 درصد باعث کاهش 18.8 درصدی مقاومت فشاری در نمونه هایی که تحت حرارت 600 درجه سانتی گراد قرار گرفته اند در مقایسه با مخلوط های فاقد الیاف شد. همچنین افزایش درجه حرارت تا 900 درجه سانتی گراد برای مخلوط فاقد الیاف و با نسبت آب به سیمان 0.34 و بزرگترین بعد سنگدانه 12.5 میلی متر باعث کاهش مقاومت فشاری تا 73/8 درصد نسبت به مخلوط حرارت ندیده شد.