ارائه راهبردهایی جهت ارتقاء کیفیت فضایی محله سیروس تهران با تاکید بر بازآفرینی پایدار شهری و برنامه‌ریزی وکالتی

امروزه محدوده‌های وسیعی از شهرهای کشور به‌ویژه در کلان‌شهرها و شهرهای بزرگ به بافت‌هایی تعلق دارند که عنوان بافت‌های فرسوده و ناکارآمد به آن‌ها اطلاق می‌شود. این عرصه‌های نابسامان شهری در ادبیات جدید سند ملی بازآفرینی پایدار، با عنوان محدوده‌ها و محله‌های هدف برنامه‌های بهسازی و نوسازی شهری مورد تاکید قرار گرفته‌اند؛ محدوده‌هایی با معضلات پیچیده از جمله فقر شهری (آموزش، امنیت، بهداشت، اشتغال و درآمد و ...)، عدم ایمنی محیط زندگی و افت منزلت اجتماعی و فرهنگی. در دو دهه گذشته ساماندهی بافت‌های فرسوده یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های شهرهای کشور بوده و منابع زیادی به خود اختصاص داده است. باوجوداینکه تاکنون طرح‌ها و برنامه‌های متعددی تدوین و تصویب گشته و رویکردهای مختلفی در دستور کار قرارگرفته؛ اما این مسئله همچنان لاینحل باقی‌مانده است. این در حالی است که کشورهای توسعه‌یافته به بهترین شکل به مسئله پاسخ داده‌اند. در کشور ما نیز علیرغم اینکه تاکنون پژوهش‌های متعددی از سوی جامعه آکادمیک صورت گرفته و رویکردها و راهکارهای بسیاری ارائه‌شده است؛ اما تقریباً هیچ‌یک از آن‌ها در عمل بکار بسته نمی‌شود و همچنان شاهد روند ادامه‌دار تخریب، تعریض و نوسازی بافت‌های مسئله‌دار هستیم. دو رویکرد کارآمد در این حوزه، رویکردهای بازآفرینی پایدار شهری و برنامه‌ریزی وکالتی می‌باشند که درصورتی‌که به‌طور صحیح به کار بسته شوند، موجب ارتقاء کیفیت فضایی و زندگی در محلات و نواحی مسئله‌دار می‌گردند. ازاین‌رو پژوهش کاربردی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی، با استفاده از تکنیک استخوان ماهی؛ به ارائه چشم‌انداز، اهداف، راهبردها، سیاست‌ها و راهکارهای ارتقاء کیفیت فضایی محله سیروس تهران با تاکید بر بازآفرینی پایدار شهری و برنامه‌ریزی وکالتی می‌پردازد.

Presenting strategies to improve the spatial quality of Sirus neighborhood of Tehran with emphasis on sustainable urban regeneration and advocacy planning

Today, a wide range of cities in the country, especially in metropolitan areas and large cities, belong to the so-called deteriorated and dysfunctional fabrics. These unhealthy urban areas have been emphasized in the new literature of the National Sustain