سنجش کیفیت پیاده روهای همدان، نمونه موردی محوطه میدان امام، خیابان های بوعلی و اکباتان

پیاده راه های شهری به مثابه یک فضای عمومی و جمعی ، کارکردهای مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، تاریخی و اقتصادی را در شهر ایفا می نمایند. این گذرگاه های شهری ، فضای اصلی شهر و نیز حیاتی ترین عضو آن تلقی می گردد، به نحوی که در شهرهای قبل از انقلاب صنعتی پیاده روی مهمترین الگوی جابجایی و تحرک جمعیتی بوده است . بعد از انقلاب صنعتی ، تولید اتومبیل و مزاییای آن موجب سلطه اتومبیل در زندگی شهری گشت . این سلطه ماشینی ، جوانب مختلف حیات شهروندان و به ویژه الگوهای جابجایی را تحت الشعاع قرارداد و زندگی شهری و نظام حمل و نقل مورد هجوم قرار گرفت . امنیت شهروندان ، سرزندگی شهری ، توجه به گروههای مختلف شهروندی و غیره از یک طرف و مشکلات حاصله از خودروی محوری ، مدیران شهری را بر آن داشت تا شهرسازی پیاده محور را جایگزین شهرسازی خودرو محور کنند. این نگاشته در راستای بررسی میدانی وتحلیل پیاده راه های محوطه میدان امام (ره) ، خیابان بوعلی و اکباتان همدان به عنوان نمونه موردی ، سعی در شناخت نقاط ضعف و میزان موفقیت پیاده راه ها به عنوان عرصه های عمومی دارد. یافته های ناشی از تحلیل داده ها ، بیانگر این حقیقت هستند که مهم ترین عامل در باز تولید عرصه های عمومی و فضاهای شهری در بیشتر پیاده راه ها شناخت و مطالعه این مکان ها با توجه به سازگاری با تصویر ذهنی مردم هست تا این امر موجب کارکرد هرچه بیشتر آن ها در راستای ایجاد تعاملات اجتماعی شود.