بررسی و مطالعه استاندارد ها و ضوابط طراحی فضاهای شهری متناسب با نیاز معلولین جسمی- حرکتی

معلولیت یکی از حقایق زندگی بشری است و بنا بر برآورد سازمان ملل متحد، بیش از ده درصد جمعیت جهان با گونه‌ای معلولیت مواجه‌اند. یکی از راه‌های رشد و توسعه هر جامعه، تامین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال کلیه افراد و ایجاد فرصت‌های مساوی برای قشرهای مختلف در دسترسی به تسهیلات شهری است. معلول، به کسی گفته می‌شود که براثر ضایعه جسمی و یا ذهنی، اختلال قابل‌توجهی به‌صورت مستتر در سلامت و کارایی عمومی بدن و یا در شئون اجتماعی و حرفه‌ای او به وجود آید. به‌طورکلی این اختلال از استقلال وی درزمینه های اجتماعی و اقتصادی بکاهد. معلولیت طیف وسیع و گسترده‌ای دارد که به‌طورکلی شامل معلولیت‌های جسمی، ذهنی، روانی و اجتماعی می‌باشد. معلول جسمی- حرکتی به کسی گفته می‌شود که دارای انواع فلج‌ها، نقص عضو، ناهنجاری‌های اسکلتی و اختلالات بیولوژیکی است.معلولان به‌عنوان گروه خاص و بزرگ اجتماعی، بخشی از اجتماع هستند و به‌طور حتم این حق رادارند که همچون سایر افراد از تمامی امکانات جامعه بهره‌مند شده و استفاده نمایند هرچند که به دلیل مشکلات متعدد موانع فیزیکی بیش‌ازحد، حضور آنان در محیط و فضاهای شهری همیشه و همواره از دغدغه‌ها و ناهنجاری‌های اجتماعی محسوب می‌گردد. در هر جامعه‌ای یکی از راه‌های توسعه ایجاد فضای مناسب برای حضور معلولین و برابر سازی فرصت‌ها در آن می‌باشد. با حذف موانع فیزیکی و اصلاح محیط برای معلولین استقلال نسبی ایجادشده که می‌توانند آزادانه و بدون خطر از امکانات محیطی و اجتماعی بهره‌مند شوند.هدف از تدوین ضوابط و مقررات، ساماندهی وضع موجود و شکل بخشیدن به توسعه آتی فضاهای شهری و معماری برای افراد معلول جسمی- حرکتی در جهت دستیابی به استقلال فردی و حقوق اجتماعی آنان است. پس از اجرای این ضوابط و فراهم کردن بستر فعالیت معلولین در جامعه باید به درمان آن‌ها بپردازیم که شامل درمان جسم و ذهن این افراد می‌گردد. در درمان جسم‌ آن‌ها مکان‌های بهداشتی ، درمانی و آسایشگاهی و... را ایجاد کرد که در آن به فعالیت‌هایی چون آب‌درمانی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی و... می‌پردازند.