ارائه یک مدل و معماری پیشنهادی برای اکوسیستم ملی هویت ایران

با ظهور فناوری‏‏‏‏‌های نوین، فضای برخط و اینترنت، و کم‌رنگ شدن و از بین رفتن مرزهای سازمانی به ویژه در سال‌های اخیر، دولت‌ها و کشورهای مختلف جهان دریافتند که امنیت و حفاظت از داده‌ها، منابع و ارائه خدمات در فضای برخط ممکن نیست مگر با شناسایی موجودیت‌ها و احراز هویت آن‌ها. همین امر منجر به این شد که هویت دیجیتال و مدیریت هویت و دسترسی در فضای دیجیتال به یکی از سازه بلوک‌های اصلی در اکوسیستم‌های ملی دیجیتال (به‌ویژه حکمرانی الکترونیک) تبدیل شود که ازجمله، می‌توان به کشورهای آمریکا، کانادا، سوئیس و استونی اشاره نمود. اکوسیستم هویت دیجیتال، محلی است که اجزای آن می‌توانند به یکدیگر اعتماد کنند؛ چرا که در این اکوسیستم، همگان از سیاست‏‌ها، استانداردها و قوانین مورد توافق برای احراز هویت دیجیتال استفاده می‌کنند. اکوسیستم هویت دیجیتال، دربرگیرنده‌ نقش‌‏ها، فرایندها، فناوری‏‌ها و سیاست‏‌هایی است که برای تشخیص هویت، احراز هویت، مدیریت دسترسی و مجوزدهی کاربرد دارند.در این مقاله جهت ارائه مدل پیشنهادی برای معماری اکوسیستم ملی هویت دیجیتال، چارچوب‌های ملی موجود در دنیا بررسی و مطالعه شدند که از جمله آن‌ها می‌توان به چارچوب‌های ایالات‌متحده، کانادا، استرالیا و سوئیس اشاره نمود. سپس برمبنای اصول، شرایط و نیازهای ملی کشور ایران، یک اکوسیستم هویت دیجیتال برای آن پیشنهاد شد.