میراث حرم رضوی در یک قرن فعالیت عکاسی در مشهد مقدس

در این مقاله، گرایش عکاسان زیارتی در بازه زمانی قرن گذشته با رویکردی بسترگرایانه دستمایه تحقیق قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که عکاسی زیارتی به عنوان شغلی موروثی، مسیری تجربی را سپری کرده و به عنوان فعالیتی جدی در حوزه عکاسی مستندنگاری به کارکرد بایگانی و اسنادی مشغول بوده است. در انتخاب و گزینش عکاسان مورد بررسی در این مقاله، فعالیت مستمر و تاثیرگذاری به عنوان دو مولفه مهم در نظر گرفته شده است. این مقاله رویکردی بسترگرایانه را مد نظر قرار می دهد. این پژوهش بر آن است تا با نگاهی جامع به عکاسی زیارتی و احوالات عکاسی خراسان منبعی قابل اتکا برای دانشجویان و علاقه مندان به حوزه عکاسی باشد.