تسبیب در قتل ناشی از ترک فعل

در خصوص جرم قتل ناشی از ترک فعل اختلاف زیادی بین فقها و حقوق‏دانان وجود دارد. منشاء این اختلاف نیز این است که آیا ترک و خودداری می‏تواند عنصر مادی جرم قرار گیرد یا خیر؟ برخی‏ با این تصور که ترک و امتناع، یک امر عدمی است و نمی‏تواند سبب امر وجودی قرار گیرد، به این سوال پاسخ منفی داده و عده ‏ای هم این جرم را فاقد عنصر قانونی دانسته‏ اند. نگارنده با واکاوی باب فقه جزایی و مباحث قتل معتقد است ترک فعل با لحاظ شرایط دیگر نه تنها میتواند موجب قتل شود بلکه حسب مورد می تواند مشمول بندهای سۀ گانۀ مادۀ ٢٠٦ قانون مجازات اسلامی شده و قتل ارتکابی را عمدی سازد. هر چند قانونگذار در بندهای سه گانۀ مادۀ ٢٠٦ به انجام فعل از سوی قاتل اشاره کرد، اما واژۀ فعل در اینجا به معنای فعل مصرح در مادۀ ٢ قانون مجازات اسلامی نیست. در جایی که شخصی حفاظت یا مراقبت از دیگری را می پذیرد، به تبع پذیرفتن این تعهد اسباب موجب مرگ را ایجاد میکند، در نتیجه موظف به دفع آن خطر است. به عبارت دیگرواژه کار در مادۀ ٢٠٦ ق.م.ا در معنای رفتار ، به کار رفته است، همان گونه که عرف، کار رابه معنای رفتار میداند. از طرف دیگر اصل بر آن است که قانونگذار از کلمات مترادف استفاده نمیکند. یعنی این که قانونگذار مجاز نیست در مادۀ ٢ ق.م.ا از واژۀ فعل و درمادۀ ٢٠٦ آن قانون، به جای فعل از کار استفاده کند. هر چند از نظر علت و معلول مادی بین فعل تارک و مرگ قربانی رابطۀ علیت نیست، اما از نظر عرف این رابطه انتساب برقرار است، زیرا عرف کسی را که حیات دیگری را بر حسب قانون، قرارداد و یا عرف به خود وابسته ساخته، در صورت عدم اقدام مسئول می شمارد.

in murder resulting from leaving to cause

there is a great deal of difference between jurists and jurists regarding the crime of manslaughter. the source of this disagreement is whether or not abandonment can be a material element of the crime. some have answered that question with the notion that abandonment is a non-existent and cannot be an existential thing, and others have found the offense to be non-legal. writing on the subject of criminal jurisprudence and the subject of murder, the author believes that abandoning the act in terms of other circumstances can not only cause murder but can, as the case may be, fall under article 2 of the islamic penal code and deliberate murder. although the legislator has referred to the act of the killer in the three articles of article 3, the word here does not mean the act described in article 2 of the islamic penal code. where one accepts protection or the care of another, consequently accepting this obligation causes death, thereby obliging him to dispose of the danger. in other words, work in article 6 bc is used in the sense of behavior, just as custom refers to work in the sense of behavior. on the other hand, the principle is that the legislator does not use synonyms. that is, the legislator is not permitted to use the word verb in article 6 bc and in the context of that law, instead of the verb.