تلمیحات قرآنی در دیوان اشعار علامه علی اکبر دهخدا

مقاله حاضر با عنوان تلمیحات قرآنی در دیوان اشعار علامه علی اکبر دهخدا می باشد، به منظور توضیح کاربرد تلمیح در اشعاری است که حاوی آیه های قرآن هستند. ادبیات فارسی خصوصاً کتب نثر و اشعار بعد از اسلام به صورت ماهرانه ای از قرآن و آیات قرآنی بهره برده اند. این استفاده به صورت مستقیم و اشارات غیر مستقیم از قرآن است که در کتاب بزرگان ادب فارسی به صورت اشعار و یا متون و داستان هایی آمده است. در این مقاله، کتاب دیوان اشعار علامه دهخدا مورد مطالعه و استفاده قرار گرفت. روش کار بدین صورت بوده که پس از خواندن اشعار دهخدا، ابیاتی که حاوی تلمیح به آیات قرآنی است استخراج نموده، به طریق فیش هایی که به اندازه معین از قبل تهیه شده بود، دسته بندی نموده، سپس به شرح آن ابیات، با استفاده و رجوع به منابع متعدد پرداخته شد. امیدوارم که این تحقیق کمکی برای دانش پژوهان علم و ادب در متون و شناخت گنجینه فرهنگی ما باشد و نیز باعث شود که دست اندرکاران ادبیات معاصر با تلمیح که از نافع ترین منابع معنی آفرینی در ادبیات فارسی است اُنس بیشتری یابند.