جایگاه زنبور عسل و عسل در قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین علیهم السلام

قرآن کریم نیز در 1400 سال قبل به شفا بخش بودن عسل اشاره کرده و در آیات سوره نحل اهمیت عسل و تولید آن توسط زنبور عسل را متذکر شده است و از آن به عنوان درمانی برای مردم یاد می کند. همچنین در سوره مبارکه محمد (ص) که به مومنان و نیکوکاران وعده بهشت داده است، در واقع عسل را نوعی خوراکی بهشتی نامیده است. عسل یک تغذیه کامل می-باشد که حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی است و دارای آنتی اکسیدان می باشد که باعث از بین بردن بردن رادیکال های آزاد در بدن می گردد. عسل از قدیم الایام به دلیل اثرات چشمگیر تغذیه ای و دارویی مورد توجه حکما بوده است. بر اساس شواهد به دست آمده، یونانیان باستان تصور می کردند که خدایان که خدایان چون خوراک بهشتی می خوردند، فناناپذیر و ابدی گشته اند. در کتب مذهبی یهودی نیز از سرزمین موعود چنین یاد می کردند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است. در انجیل نیز از عسل و گیاهان دارویی به عنوان هدایای گران بهای طبیعت یاد شده است. پیامبر عظیم الشان اسلام، حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع) نیز در احادیث مختلف بر مزایای خوردن عسل طبیعی بارها تاکید کرده اند. لذا دراین مقاله که با رویکرد کیفی و مروری نوشته شده است، بر زندگی زنبور عسل و تاثیرات معجزه آسای تغذیه با عسل و تاثیرات درمانی آن در شفای امراض مختلف از دیدگاه مذهبی و پزشکی پرداخته شده است.