بررسی زیست شناسانه نهی قرآن و ادیان الهی از همزیستی انسان با سگ

با توجه به سبک زندگی انسان مدرن در همزیستی با سگ(و برخی حیوانات) و سرایت آن به سایر کشورها، و با عنایت به کاربردهای موثر سگ در اموری مثل نگهبانی، گله داری و...، با وجود حجم بیماریهایی زئونوز ناشی از تماس سگ با انسان چون؛ کنه، کک، شپش، جرب، هاری، توکسوکارا، آنکیلوستوما، ژیاردیا، سالمونلا و...، این پژوهش بر آن است تا دیدگاه قرآن را در نهی از تماس با سگ به طور علمی به بحث بنشیند و داده‌های علمی و دینی از ادیان گذشته تا اسلام را در بوته‌ی مقایسه قرار دهد تا بتواند به دکترین علمی در این رابطه دست یابد. در نتیجه توجه به عدم همزیستی با سگ در قرآن و زیست شناسی تاکید می‌گردد. از این رو، دکترین علمی مساله، در تعلق هر موجود به محیط زیستی خود و نفی همزیستی انسان و حیوان تاکید شده، در عین بهره‌وری انسان از کاربردهای حیوانات و دقت در رعایت حقوق آنان.در پایان این نتیجه حاصل شد که در سایه لزوم مطالعات بین رشته ای، هر گزاره‌ای که قرآن، اسلام و ادیان الهی در رابطه با آن انسان را نهی ‌کرده‌اند، در بررسی از منظر علوم زیستی، به تنهایی عامل یک یا چند بیماری مشترک انسان و سگ می‌شدند. از این رو، برای حفظ ایمنی و بهداشت در جوامع انسانی باید به حفظ و لزوم اجرای احکام دینی پیرامون موضوع سگ، صحه گذاشت، تا سلامت زیستی و روانی افراد، خانواده ها و جوامع انسانی محقق شود.