بررسی ظرفیت های دینی پیشگیرانه در حوزه بحران آب

آب، یکی از نعمت های بزرگ خداوند و مایعی حیات بخش است که جزو چهار عنصر مهم در طبیعت بشمار می رود. جوامع بشری در سال های اخیر در این حوزه با بحران جدی مواجه شده اند. هدف از پژوهش، بررسی درون دینی و فقهی ظرفیت های فقهی در حل معضلات مرتبط با آب است. سوال اصلی پژوهش بررسی میزان ظرفیت فقه در مرحله پیشگیری از بحران آب است. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفته است. نوآوری تحقیق نگاه به گستره فقه و ظرفیت متناسب آن در جهت بیان روش های حل بحران آب است. در حوزه فقهِ حفظ و عدم اسراف در آب، مصادیق و ادله ی قرآنی و روایی متعددی مورد توجه قرار گرفته است. همچنین محورهایی نظیر: دلیل عقلی، تاکید فقه بر عدالت در ذخایر بین نسلی، تاکید بردرختکاری، حفظ مصالح عام ناظر بر حفظ آب، تعیین فقهی حریم انواع آب‌ها، تشکیلات حسبه در نظام اسلامی و ایجاد پلیس آب، در بحث پیشگیری از هدر رفت آب، قابل تحلیل و اشاره اند.