بررسی تربیت زیستی از منظر قرآن کریم

انسان دوره مدرن دچار بحران محیط زیست ونحوه مواجهه با آن شده است. داشتن محیط زیست سالم، زمینه سازتوسعه وپیشرفت هرجامعه است. نگاه تسخیری بی حدو حصرانسان که ریشه در تفکرات بعد رنسانس فیلسوفانی همچون رنه دکارت دارد، سبب بهم خوردگی و اختلال در محیط زیست شده است. قرآن به عنوان نوری در دل تاریکی و کتابی دارای برنامه، انسان رابه احترام نسبت به موجودات پیرامون خود و نیز پاکیزگی محیط اطرافش ترغیب کرده واصول وضوابطی رابه منظورحفاظت ازمحیط زیست مقررداشته است. این مقاله با هدف بررسی جایگاه محیط زیست و بعد تربیتی که قرآن نسبت به محیط زیست دارد،صورت گرفته است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این مقاله توصیفی- تحلیلی می باشد و روش گردآوری داده اسنادی است.مطالعه وبررسی درقرآن کریم نشانگر آن است که خداى انسان، همان خداى طبیعت است و انتساب آفرینش انسان و طبیعت به پروردگار یگانه هستى، خود بیانگر نتایج و نکته‌هاى چندى از رابطه متقابل و هماهنگى آن دو است که البته این رابطه دوسویه در آیات قرآن به روشنى بیان شده است.به انسان توصیه می شود که رعایت نظم و اعتدال در استفاده از مواهب طبیعی، همگانی بودن مسئولیت حفاظت از محیط زیست، توجه به عناصراصلی محیط زیست (آب، باد،زمین، هوا، خاک، گیاهان و ...)، حمایت از حیوانات، امربه آبادانی زمین، احیای طبیعت، نقش بسیار مهم آموزش و فرهنگ قرآنی در بالابردن سطح دانش و مسئولیت پذیری افراد در برابر جامعه و محیط زیست، از مهم ترین نکات تربیتی قرآن کریم درخصوص رابطه محیط زیست و اهمیت آن در زندگی بشر می باشد.