اهمیت آب در قرآن و اخلاق اسلامی

آب عنصر حیاتبخش در عالم است که بنیاد خلقت بر آن بنا شده است و یکی از عوامل اصلی دخیل در توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ملل به شمار می آید . آب در زندگی انسان نماد پاکی و زمینه ساز نشاط و منشا خیر در میان اقوام بوده و از تقدس برخوردار است. آب برکت الهی و مایه پاکیزگی و حافظ سلامت محیط زیست انسانی، گیاهی و جانوری است. آب از دیدگاه قرآن عامل حیات است و هیچ موجود زنده ای در عالم بدون آب نمی تواند به حیاتش ادامه دهد. انبیای الهی و پیشوایان دین علاوه بر تکامل معنوی و روحانی افراد به روح سالم در بدن سالم و سلامت محیط زیست نیز توجه داشته اند و در راستای رابطه اخلاقی مثبت با همنوعان، رابطه با مظاهر طبیعی خلقت نیز بیان شده است. به موازات پیشرفت صنعتی بشر، محیط زیست در معرض خطر قرار گرفت و کنوانسیون های مختلفی در قرن گذشته برای حفاظت از آب و خاک و لایه اوزون امضا شده است تا جلوی تخریب کره زمین را بگیرد. اما همچنان آلودگی محیط زیست و کاهش منابع آب شرب ادامه دارد. مساله آب در آینده به یکی از چالش های مهم جهانی تبدیل خواهد شد و شناخت اهمیت آب و آشنایی بیشتر با توصیه های دینی در مورد آن ضروری به نظر می رسد. این مقاله با هدف توجه به اهمیت آب و تحول رفتار افراد و حکومت در قلمرو اخلاق زیست محیطی در حوزه آب؛ با روش توصیفی تحلیلی و مراجعه به متون، اهمیت آب را در تاریخ فلسفه ، ادیان ، قرآن و احادیث، مورد بررسی قرار می دهد.بررسی ها نشان می دهد که در فرهنگ اسلامی اصول ارزشمندی برای حفاظت از محیط زیست گیاهی و آب وجود دارد که موجب عدم تخریب منابع آب در طبیعت خواهد بود.