حق زیبایی و آراستگی در موجودات با نگاه ویژه به انسان از منظر قرآن

انسان در ساختار فطری خود به زیبایی‎ها میل دارد و در رفتار اجتماعی خود زیبایی طلب است و لذا خداوند خالق زیبائی‏ها که خود هم زیباست، حق زیبا بودن و زیبا دیدن را در وجود انسان قرار داده است. به گواهی روانشناسان، حسن زیبایی یکی از چهار بعد روح انسانی است، که به ضمیمه ی حس نیکی، حس دانایی و حس مذهبی ابعاد اصلی روان آدمی را تشکیل می‏دهند و معتقدند تمام زیبائیهای ادبی، شعری، صنایع ظریف و هنر به معنی واقعی همه موارد این حس هستند. با وجود این چگونه ممکن است، یک قانون صحیح، این حس اصیل را در روح انسان خفه کند و عواقب سوء عدم اشباع صحیح آن را نادیده بگیرد؟!(مکارم، 1374، ج6، ص151) لذا در اسلام استفاده کردن از زیبائیهای طبیعت و داشتن آراستگی های جسمانی و ظاهری و همچنین آراستگی های معنوی و باطنی که همان ملکات اخلاقی و صفات انسانی است، نه تنها مجاز شمرده شده بلکه به بهره‎مندی از آن بدون هیچ افراط و تفریطی سفارش شده است. این مقاله با بهره‎گیری از آموزه‏های قرآنی و کتب لغت، مفهوم زیبایی و آراستگی را تبیین ، سپس کاربرد واژه زینت در قرآن و مفردات این واژه را بررسی و انواع آراستگی در قران که شامل خداوند متعال، طبیعت و انسان می‎شود را بیان نموده است. در آخر به حق انسان در داشتن انواع آراستگی ظاهری و باطنی پرداخته است.