اثر شفابخشی دعا بر امراض و بیماری صعب العلاج بر اساس قرآن و احادیث

دعا و نیایش با خدا،یکی از حقایق پرمعنا و سازنده ی جنبه های مثبت انسانی و از اساسی ترین عوامل رشد و تعالی انسان است.در دعا و نیایش،روح به منظور تقرب به درگاه پروردگار،به سوی مبداء غیر مادی جهان هستی می گراید و در این گرایشموقعیت اصلی خویش و سرمایه های گران بهای خود را درک می کند و این گونه،از اسارت در چنگ نا امیدی رهایی می یابد.امروزه محققین و دانشمندان در جستجوی یافتن شیوه تاثیرات درمانی متاثر از مذهب و معنویت، و پیدا کردن راههای علمی و عملی برای استفاده از این روش درمانی هستند. دعا و نیایش از مهم‌ترین اقدامات مذهبی معنوی است که هرچند تاریخچه هزاران ساله دارد، اما اخیراً تحقیقات کامل علمی در مورد آن آغاز شده است. در این مطالعه مروری سعی گردید تا با جستجو در منابع کتابخانه‌ای و مراجعه به بانک‌های اطلاعاتی داخلی و خارجی، ضمن استناد علمی به چگونگی تاثیر فعالیت‌های مذهبی به‌خصوص دعا و نیایش در روند سلامت جسمی و روانی، به گوشه‌ای از پژوهش‌های انجام‌شده در مورد تاثیر این فریضه عبادی بر روند بهبودی بیماران با تشخیص‌های متعدد، اشاره گردد. نتایج اکثریت قریب به اتفاق مطالعات، حاکی از تاثیر مثبت دعا و نیایش در بازگشت سلامت بیماران بوده و پژوهشگران لزوم استفاده از مراسم معنوی را در کنار درمان‌های طبی، جهت کنترل و درمان بیماری‌ها پیشنهاد می‌کنند.