خداشناسی (براهین اثبات وجود خدا و معرفی برخی از اسماء حسناء الهی )در پرتو پدیده های طبیعی در عالم تکوین

هدف اصلی طبیعت شناسى از دید قرآن، افزودن معرفت انسان ها نسبت به خداوند متعال است. این پیشنهاد مکرراً در قرآن کریم جلب نظر می کند که باید آنچه خدا آفریده، مورد مطالعه و بررسی دقیق قرار داده شود تا به این حقیقت پی ببریم که هر کدام از فرآورده های صنع الهی نه تنها در جای خود برای ادامۀ حیات انسانی ضروری می باشند، بلکه تک تک آن-ها قدرت شگرف و توان بی کران آفریدگار را بازگو می سازند. و در آیات متعدد پس از اشاره به پدیده های طبیعی با تعابیری مانند ﴿لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ﴾ (الاعراف: 57)، ﴿لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ﴾ (الحدید: 17)، ﴿لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ﴾ (الحشر: 21)، انسان را به تفکر و تامل در مظاهر طبیعت دعوت می کند. از طرفی اولین مسئله در وادی شناخت خدا، ابتدا شناخت وجود اوست، سپس شناخت توحید و اسماء حسنای او از جمله علم، قدرت، رحمت و ... است. در این پژوهش با روش توصیقی- تحلیلی به بررسی خداشناسی از طریق برهان فطرت و حکمت و همچنین شناخت اسماء حسنای الهی با تاکید بر پدیده های طبیعی در عالم تکوین خواهیم پرداخت.