قراءات و نقش آن در تفسیر ابوالفتوح رازی

بررسی تفاسیر فریقین نشان می دهد قراءات به عنوان یکی از شاخه های علوم قرآنی در دستیابی به فهم آیات و کشف مراد و مقصود خداوند مورد توجه مفسران بوده است.ازجمله نتایج اثربخش اختلاف قرائات بسط مفهومی ویا به عبارت دیگر تعمیم وگسترش دایره معنایی لفظ است که مفسر در رسیدن به کشف وجوه مختلف و محتمل آیات از آن بهره می گیرد. شیخ ابوالفتوح رازی از دانشمندان قرن ششم ازجمله کسانی است که در تفسیر روض الجنان وروح الجنان اختلاف قرائات را به طورگسترده مورد استفاده قرار داده است. تناسب قرائت با شان نزول آیات ، فصاحت قرائت ، ارتباط قرائت با سیاق آیات و سازگاری با لغت عرب از ملاکهای تاییدوبعضاً ترجیح قرائت مورد نظر وی در تفسیر است.دراین مقاله تلاش شده با بررسی سوره بقره ضمن آشنایی با روش تفسیری ابوالفتوح رازی ،شاهد بسط معانی وتاثیر قرائات در دیدگاه تفسیری وی باشیم.