تبیین آموزه های قرآن کریم در همزیستی مسالمت آمیز با پیروان ادیان آسمانی

از نظر قرآن کریم، پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله برای تمام ابنای بشر، و برای تمام زمان هاست. در چندین آیه، تعبیر «یا بنی آدم»، و «یا ایها الانسان» آمده است. از نظر قرآن، این جهان شمولی پیامبر(ص) مورد توجه اکثر مردم نیست. بخشی از مخاطبان پیامبر(ص)، پیروان ادیان آسمانی است. لازمه جهان شمولی رسالت پیامبر(ص)، تعامل مسالمت آمیز و استفاده از گفتگوی سازنده با پیروان ادیان آسمانی می باشد. این مطلب بخوبی از آیاتی از کلام الله مجید به دست می آید. این پرسش مطرح است که طبق تعالیم قرآن کریم، اساس رفتار با پیروان ادیان آسمانی چگونه است؟ آیا اصل، جنگ و نزاع و درگیری و حذف آنان است، مگر این که ایمان بیاورند؛ یا از نظر قرآن کریم، مسلمانان می توانند با پیروان ادیان آسمانی همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند. از نظر قرآن کریم، زبان گفتمان بین ادیان آسمانی، همزیستی مسالمت آمیز، گفتگوی سازنده و همکاری بر اساس اصول مشترک است. در حالی که برخی، همانند داعش از دیدگاه اول دفاع می کنند. در این پژوهش، اصالت صلح و گفتگوی سازنده و همزیستی مسالمت آمیزاسلام با پیروان ادیان آسمانی، در راستای جهان شمولی آموزه های قرآنی مورد بررسی می گردد. قرآن کریم،‌ صلح و همزیستی با ادیان و ملل دیگر،‌ به عنوان یک اصل و قاعدة اساسی،‌ در نظام تشریعی خویش ملاحظه نموده است. آیاتی از قرآن کریم،‌ نژاد پرستی،‌ تحمیل عقیده،‌ تعصب های نادرست را رد می نماید و از پیشنهاد صلح،‌ همکاری بر اساس اصول مشترک و گفت و گوی مسالمت آمیز استقبال می کند، و ضمن به رسمیت شناختن پیامبران و کتاب های آسمانی گذشته،‌ به حقوق اقلیت ها احترام می گذارد. برخی راه کارهای قرآن کریم در تامین همزیستی مسالمت آمیز با غیر مسلمانان از قرار زیر است : نفی نژاد پرستی؛ مبارزه با توهمات برتری جویانة‌ ادیان دیگر؛ آزادی عقیده و فکر؛ اعتراف به حقوق اقلیت ها؛ تعاون در مسایل بین المللی؛ استقبال از پیشنهاد صلح؛ تاکید بر صلح بین المللی؛ دعوت به همزیستی مسالمت آمیز وتوجه به اصول مشترک؛ ‌و گفت و گوی مسالمت آمیز.