examining the addition of the hadith of the blind and criticising albāni’s views about it

«muhammad nasīruddin al-albāni« is one of the prominent and influential hadith scholars of »salafism«. he has written extensive books in various fields of the islamic sciences, especially hadith sciences. his works have been widely published in islamic countries. the hadith of »al-dharir« [the blind] has a sahih [authentic] chain of transmission in sunni sources. in this hadith, two ziyadât [additions] have been mentioned under the title of the addition of «hammad bin salamah» and the addition of «uthman bin hunaif», which have been weakened both by «albani» in his book «al-tawassul, anwa’uhu wa akhamuh».these weaknesses, in general, are sanad-based [documental].the method of collecting materials in this study is library sources and the research method is descriptive and analytical.after the investigations, it was found that the first addition can be strengthened by proving the trustworthiness of «hammad bin salamah» and the non-contradiction of his addition with the narration of «shu’bah», and the second addition by proving the acceptability of the narration of «shabib», who is one of the narrators of the chain of hadith.albani, objects to the hadith of the blind, which contains the addition of «uthman bin hunaif», based on the narrations of «hayâ’ [shyness] of uthman», while various researches have shown that albani’s claims about this hadith are incorrect.

بررسی زیادات حدیث «ضریر» و نقد دیدگاه های البانی پیرامون آن

«محمد ناصر الدین آلبانی» یکی از محدثان برجسته و تاثیرگذار «سلفی‌گری» است او تالیفات گسترده ای در رشته‌های مختلف علوم اسلامی، خصوصا علوم حدیث نگارش کرده است. آثار او در ممالک اسلامی به کثرت، انتشار یافتند. حدیث «ضریر» در منابع اهل‌سنت، دارای سند صحیح است. برای این حدیث، دو زیادت با عنوان زیادت «حماد بن سلمه» و زیادت «عثمان بن حنیف»، مطرح می‌شود که از سوی «البانی» در کتاب «التوسل، انواعه و احکامه»، تضعیف شده‌است. این تضعیفات، عموما تضعیفات سندی هستند. روش جمع‌آوری مطالب در این نگارش به صورت کتابخانه‌ای بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‌باشد. پس از بررسی‌ها مشخص شد که زیادت اول، با اثبات ثقه بودن «حماد بن سلمه» و عدم منافات زیادت وی با روایت «شعبه» و زیادت دوم با اثبات مقبولیت روایت «شبیب» که از راویان سند حدیث است، تقویت می‌شود. البانی در زیادت «عثمان بن حنیف»، با توسل به روایات مربوط به «حیای عثمان»، به این حدیث ایراد می گیرد درحالیکه با بررسی های مختلف مشخص شد که ادعاهای البانی درباره این حدیث صحیح نمی باشد.