the affirmative image of christians in the qur’an

&christianity& is one of the religions closest to islam historically. in the qur’an, the followers of christ are mentioned or addressed both in specific words and also under general titles along with followers of other religions. due to the abundance of mentions of christians in the qur’an, gaining accurate knowledge of this people from the perspective of the qur’an is necessary for islamic society. the quran takes a realistic and friendly approach to portray the followers and disciples of jesus, which can serve as a model for communication with them in the present time. gathering affirmative verses about the followers of jesus helps to reconsider the pattern of communication with them, and from this perspective, it becomes a window to understanding the unity of religions and achieving world peace. this descriptive-analytical study aims to collect and systematize the qur’anic verses about christians in the first place, and then, with the help of quran commentators, it points out the reasons for naming, interpretations, and addressing of &christians& in the qur’an as nasārā, to state that although the followers of christ have been criticized and rebuked in some verses, in many cases, they have been praised according to the verses of the qur’an. also, based on the findings of this study, it was found that in those verses that refer to the distortion of the word of god, there was no criticism of christians.

سیمای ایجابی مسیحیان در قرآن

نزدیکترین ادیان به اسلام از جهت تاریخی، «مسیحیت» می‌باشد. در قرآن پیروان حضرت مسیح هم به صورت الفاظ اختصاصی وهم تحت عناوین کلی و در کنار سایر ادیان مورد اشاره و یا خطاب قرار گرفته اند. با توجه به فراوانی یادکرد از مسیحیان در قرآن، شناخت دقیق این قوم از نگاه قرآن برای جامعه اسلامی ضروری می نماید .مواجه قرآن با پیروان این قوم برخوردی واقع بینانه وهمدلانه است که می تواند الگویی برای ارتباط با آنها در عصر حاضر تلقی گردد. در کنار هم قراردادن آیات ایجابی مربوط به پیروان مسیح به بازبینی الگوی ارتباطی با ایشان کمک می کند و از این منظر دریچه ای است برای وحدت ادیان و صلح جهانی. این پژوهش با روش توصیفی_تحلیلی بر آن است در وهله اول آیات قرآنی قرانی پیرامون مسیحیان را جمع آوری و نظام بخشی نماید و پس از آن با کمک نظرات مفسران ضمن اشاره به وجه نامگذاری، تعابیر و خطاب «نصاری» در قرآن، بیان کند که پیروان حضرت «مسیح» (ع) اگرچه در برخی آیات مورد نقد و عتاب قرار گرفته‌اند، ولی در بسیاری موارد هم به تصریح آیات قرآن مورد ستایش واقع شده‌اند. همچنین بر اساس یافته های این پژوهش مشخص شد در آیاتی که به تحریف کلام الله اشاره شده نقدی متوجه مسیحیان نبوده است.