practical application of the chapter coupling theory: analysis of the coupling relationship between qur’ān 55 and 56 based on the interpretive opinions of ‘allāma ṭabāṭabā’ī

The “coupling system of the qur’ānic chapters” theory is one of the new efforts in the qur’ānic sciences domain to prove the existence of order in the qur’ān. in this theory, it is suggested that the examination of the qur’ān’s order be moved up from verses to chapters; thus, an extensive and obligatory relationship between the two neighboring chapters has been taken into account. as a fundamental research project, this article this study adopts a descriptive-analytical method to introduce the coupling system of the qur’ānic chapters and prove the effectiveness of this theory in understanding the qur’ān in the two chapters of the qur’ān 55 and 56 through depiction of various content relations and different verbal and semantical relationships between these two coupled chapters. the promotion of the research on the order of the qur’ān from verses and excerpts to chapters and discourse – via practical implementation – has greatly helped understanding the role of suchlike studies in better grasp of the two chapters. a case-by-case reflection in the intertextual relationships between the two coupled chapters (qur’ān 55 and 56) based on the interpretive opinions of ‘allāma ṭabāṭabā’ī can be an appropriate way to respond the question “what reasonable evidences exist for the coupled system of chapters in the two intended chapters?” investigations show that relations such as common beginning and ending of the two chapters, common or nearly common statements and themes, content relations, etc., enhance the hypothesis on the symmetrical structure of these two chapters. the majority of the connections of these two chapters are common issues that have been examined in each of these two chapters from different perspectives such that they complement each other.

کاربست عملی نظریه زوجیت سوره ها: مطالعه رابطه زوجیت در سوره های «الرحمن» و «الواقعه» با تکیه بر آراء تفسیری علامه طباطبایی(ره)

نظریه « نظام زوجی سوره‌ های قرآن » از جمله کوشش‌ های جدید حوزه علوم قرآن، در اثبات نظم قرآن کریم است. در این نظریه، ارتقای مطالعه‌ نظم‌ قرآن از«محوریت‌ آیات» به‌ »محوریت‌ سوره‌ها« پیشنهاد شده و پیوند وسیع و ضروری میان دو سوره همجوار مورد توجه قرارگرفته است. جستار حاضر که‌ از زمرة پژوهش‌های بنیادین‌ است‌، با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با هدف معرفی نظام زوجیت سوره-های قرآن و اثبات کارآمدی این نظریه در فهم قرآن در دو سوره «الرحمن» و «الواقعه» به نمایش اقسام روابط محتوایی و ابعاد مختلف ییوند لفظی و معنایی بین این زوج سوره پرداخته است . ارتقای مطالعه نظم در قرآن از محوریت آیه و پاره متن به محوریت سوره و گفتمان، با کاربست عملی، به نقش این گونه مطالعات درفهم عمیق-تر دو سوره کمک شایانی کرده است. امعان موردی اقسام روابط‌ بینامتنی‌ زوج سورة «الرحمن» و «الواقعه» با تکیه بر آراء تفسیری علامه طباطبایی می‌تواند رهیافتی‌ مناسب‌ جهت‌ پاسخ‌گویی‌ به‌ این‌ پرسش باشد که چه شواهد مستدلی‌ برای دیدگاه نظام زوجی‌ سوره‌ها در جفت سوره مذکور وجود دارد ؟بررسی‌ها نشان می-دهد ارتباطاتی همچون آغاز و انجام مشترک دو سوره، الفاظ و مضامین مشترک و یا قریب به یکدیگر، ارتباط‌های محتوایی و... فرضیۀ قرینه‌گونی ساختار این دو سوره راتقویت می‌کند. بیشتر ارتباطات این دو سوره را موضوعات مشترکی تشکیل می دهندکه در هریک از این دو سوره از زاوایای متفاوت به آن‌ها پرداخته شده است به گونه‌ای که مکمل یکدیگر هستند.