an examination of the jurisprudential verses about temples of the people of the book

Although islam does not deem all rulings related to mosques as applicable to temples, it regards the temples of the people of the book in most cases similar to the islamic mosques, and so, rules muslims’ prayer saying in the temples of the people of the book as permissible. the qur’ān’s recommendation to venerate the divine waymarks – including the temples of the people of the book – also involves the shrines of the prophets and imāms (a), as suggested by islamic narrations and the unity of basis. the use of the temples of the people of the book to augment oaths in cases such as mutual cursing and also the consideration of the temporary marriage of a muslim man with a christian woman whose previous divorce is made in the court rather than church as invalid show that islam respects the beliefs of the people of the book about their temples. an examination of the qur’ānic verses indicates that the word masjid has a general and specific meaning. its general meaning (as prayer site) involves the temples of the people of the book, while its specific meaning (as mosque) has the same meaning that is common and famous among muslims.

نگاهی به آیات فقهی معابد اهل کتاب

گرچه اسلام همۀ احکام مساجد را بر معابد جاری نمی‌کند، در بسیاری از موارد معابد اهل کتاب را به دیدۀ مساجد می‌نگرد؛ از این‌رو، نماز خواندن مسلمان در معابد اهل کتاب را صحیح می‌داند. توصیۀ قرآن به بزرگداشت و تعظیم شعائر خداوند، از جمله معابد اهل کتاب به‌دلیل روایات و وحدت ملاک، شامل حرم‌های پیامبران و ائمه (ع) نیز می‌شود. استفاده از معابد اهل کتاب برای تغلیظ سوگند در مواردی مانند لعان و نیز باطل دانستن نکاح موقت مرد مسلمان با زن مسیحی که طلاق ازدواج قبلی وی در دادگاه صورت گرفته نه کلیسا، نشان می­دهد که اسلام، به اعتقاد اهل کتاب دربارۀ معابدشان احترام می‌گذارد. با توجه به آیات قرآن، مسجد در دو معنای عام و خاص به‌کار رفته است. کاربرد آن در معنای عام، معابد اهل کتاب را نیز شامل می‌شود. کاربرد مسجد در معنای خاص آن، همان معنای عرفی و مشهور نزد مسلمانان را دارد.