the jurisprudential foundations of the fight against terrorism and iran’s efforts in this regard

Terrorism is an act whose nature and outcome is violence and fear. regardless of the different forms of the realization of this act in the past, it has taken new forms in the contemporary era due to the advancement of sciences and technologies. to face this phenomenon, then, it is necessary to foresee and apply appropriate and favorable measures. as a victim of internal and external terrorism, the islamic republic of iran has adopted special strategies based on the teachings of the islamic law, the iranian constitution, the national laws, and the international documents to fight against terrorism. this study set out to examine and explore the legal strategies – or more particularly, the legislative strategies – used by iran to address terrorism manifestations.  the results revealed that iran’s anti-terrorism measures are mainly taken from the rules and findings of the islamic law, though it partly relies on the findings of the international law. changes in the terrorists’ performance urge the iranian government to use the international documents and obligations as a model in addressing the new forms of terrorism and their formation and enhancement grounds, bring about changes in its legislative system, and introduce more organization into its strategies in this regard.

راهبردهای حقوقی ایران در مبارزه با تروریسم با تاکید بر منابع فقهی

تروریسم، اقدامی است که خشونت و ترس، ماهیت و حاصل آن را تشکیل می­دهد. صرف­نظر از اشکال تحقق این عمل در گذشته، این عمل در دوران حاضر، با بهره­گیری از علوم و فنون پیشرفته و به مقتضای دوران معاصر، اشکال جدیدی به خود گرفته است که ضرورت پیش­بینی و استقرار راه­کارهایی مناسب و مطلوب برای مقابله با آن را خاطرنشان می­سازد. جمهوری اسلامی ایران، یکی از قربانیان تروریسم داخلی و خارجی، براساس آموزه­های شرع مقدس، قانون اساسی، قوانین ملی و اسناد بین­المللی در مبارزه با تروریسم، راهبردهایی ویژه برای رویارویی با آن در پیش گرفته است. این نوشتار، به بررسی و تحلیل راهبردهای حقوقی و به عبارت روشن، تقنینی ایران در برخورد با مظاهر تروریسم می­پردازد.  نتیجه به دست آمده این است که گزاره­های ضدتروریستی ایران، به میزان عمده­ای برگرفته از موازین و یافته­های شرع مقدس است؛ هر چند به کلی از یافته­های حقوق بین­الملل نیز به کنار نیست. تحول در عملکرد تروریست­ها، ایجاب می­کند که دولت ایران، با الهام از اسناد و الزامات بین­المللی، با اشکال جدید تروریسم و زمینه­های شکل­گیری و تقویت آن برخورد کند و در نظم تقنینی خود، به تحولی دست یابد و راهبردهای خود را در این زمینه، بیش­تر سامان بخشد.