the examination of the qur’ānic principles of aḥmad subḥī manṣūr in introducing the qur’ān as the only source of islamic legislation with an emphasis on the book al-qur’ān wa kafā maṣdaran lil-tashrī‘ al-islāmī

In his book al-qur’ān wa kafā maṣdaran lil-tashrī‘ al-islāmī,subḥī manṣūr relies on the qur’ān to try to introduce the qur’ān as the only source of legislation in islam and prove the non-authoritativeness of the sunna of the prophet of islam (s) . he claims that the qur’ānic verses reveal that the qur’ān is a complete book that entails all truths, introduces itself as sufficient for the guidance of people, and prevents people from referring to any source other than itself. in the opinion of subḥī manṣūr, the presumptive nature of the issuance of traditions and the policy of ḥadīth writing prevention by the prophet (s) form another indication for the sufficiency of the qur’ān for legislation as well as the negation of any authoritative role for the sunna in this regard. however, it seems that to fulfill and confirm the qur’ānism theory, he has treated the qur’ānic verses selectively, has made interpretations that disagree with the linguistic context of the verses, has ignored the texts that point out the authoritativeness of the sunna, and probably has suggested uncommon justifications for them.

بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور در انحصار منبعیت قرآن با تأکید بر کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی

صبحی منصور، در کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی، سعی دارد با استناد به قرآن، کتاب خدا را به عنوان تنها منبع تشریع اسلام معرفی و عدم­حجیت «سنت» را نیز اثبات کند. به ادعای او، از آیات قرآن استفاده می‌شود قرآن، کتابی کامل و جامع حقایق بوده که در امر هدایت، خود را کافی اعلام کرده و مردم را از مراجعه به غیر خود بازداشته است. به نظر صبحی منصور، ظنی‌­الصدور بودن احادیث و سیاست نهی از کتابت حدیث توسط پیامبر اسلام(ص)، قرینه دیگری بر قرآن­بسندگی در تشریع و نفی حجیت سنت است. اما به نظر می‌رسد وی در تحقق و تأیید نظریه قرآن­بسندگی، به برخورد گزینشی آیات و تفسیرهای نامناسب با سیاق و نیز تغافل از نصوص دال بر حجیت سنت و احیاناً توجیهات نا­متعارف ‌آن‌ها اقدام کرده است.