the exegetic method of ‘allāma ṭabāṭabā’ī in tafsīr al-bayān fī al-muwāfaqa bayn al-ḥadīth wa al-qur’ān

Before authoring al-mīzān commentary in qom, ‘allāma ṭabāṭabā’ī had written another commentary named tafsīr al-bayān fī al-muwāfaqa bayn al-ḥadīth wa al-qur’ān in his birthplace, tabriz, and this commentary is among the early bases of al-mīzan. in this initial commentary, ‘allāma first gives in a fairly brief interpretation of the verses based on the interpretation of the qur’ān by qur’ān method, followed by mentioning the related narrations and the clarification of the relationship between the verses and the narrations. as the title of this commentary shows, narrations have an effective role in the interpretation of the verses. however, this does not mean that the commentary is limited to the narrations; rather, it entails various method of interpretation, including the interpretation of the qur’ān by qur’ān, the interpretation of the qur’ān by traditions, the interpretation of the qur’ān by literary rules, the interpretation of the qur’ān based on lexis, and the interpretation of the qur’ān based on intellect.

روش تفسیری علامه طباطبایی در تفسیر البیان فی الموافقة بین الحدیث و القرآن

علامه طباطبایى پیش از نگارش تفسیر المیزان در قم، تفسیر دیگری با نام تفسیر البیان فی الموافقة بین الحدیث و القرآن در زادگاهش تبریز نگاشت و این تفسیر پایه‌های اولیۀ المیزان محسوب می‌شود. سبک آن چنین است که علامه، ابتدا تفسیر به‌نسبت کوتاهی از آیات، با محوریت روش قرآن به قرآن آورده و آن‌گاه روایات مرتبط را ذکر کرده‌ و سپس تلاش داشته که میان آیات و روایات سازگاری ایجاد کند. چنان­که از عنوان این تفسیر پیداست، روایات نقش مؤثری در تفسیر آیات ‌دارند، اما به این معنا نیست که متوقف بر روایات بوده، بلکه مشتمل بر روش‌های گوناگون و متنوع تفسیری است که عبارتند از: تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر قرآن با حدیث، تفسیر قرآن با قواعد ادبی، تفسیر قرآن با لغت، و تفسیر قرآن با عقل.