probing the impact of remembering divine boons on human training with an emphasis on the qur’ān 31:20

The attainment of welfare is a goal that has motivated different human schools of thought. in the meantime, islam with a claim for welfare has given instructions to the human society, and the noble qur’ān is teemed with verses that offer in various forms approaches as to this goal. remembering divine boons in noble qur’ān is of the items which is being emphasized greatly for the attainment of welfare. this study attempts to probe the training effects of this remembering with an emphasis on the verse 20 of luqmān chapter (qur’ān 31:20) so that education and training officials, teachers, advisors, and researchers could provide the society, in the light of the findings of this study, with practical solutions in educational books and advisory methods for generating personal and social welfare. with a descriptive-analytical approach, this study has looked at the personal and social, training effects of remembering divine boons. the boons investigated in this study are those ones that are recognized by all religious and non-religious schools of thought. therefore, it is not possible for any human and non-human school to deny the achieved qur’ānic findings, and every human can use these findings, whether to have belief in them or not. of the most important personal and social, training effects of remembering divine boons are the feeling of self-worth, purposefulness in life, improvement of emotional relations, and so one.

واکاوی تأثیر یادآوری نعمت‌های الهی بر تربیت انسان (با تأکید بر آیه 20 سوره لقمان)

رسیدن به بهزیستی، هدفی است که مکاتب گوناگون بشری را برای رسیدن به آن به تکاپو واداشته است. در این میان، اسلام با داعیه بهزیستی، دستورهایی به جامعه بشری داده و قرآن کریم به شکل­های گوناگون، راهکارهایی در این زمینه مطرح ساخته است. یاد­آوری نعمت­های الهی در قرآن کریم، از جمله مواردی است که در جهت رسیدن به بهزیستی به آن بسیار تاکید شده است. واکاوی آثار تربیتی این یاد­آوری با تاکید بر آیه 20 سوره لقمان، رسالت این پژوهش است تا در پرتو یافته­های آن، مسئولان آموزشی و تربیتی و معلمان و مشاوران و محققان، راه­کارهایی عملی را در کتاب­های درسی و شیوه­های مشاوره­ای در زمینه ایجاد بهزیستی فردی و اجتماعی به اجتماع مطرح کنند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، به آثار تربیتی فردی و اجتماعی یادآوری نعمت­های الهی پرداخته است. نعمت­هایی در این نوشتار بررسی شده که تمام مکاتب دینی و غیر­دینی به آن باور دارند. از این روی، یافته­های قرآنی حاصل، قابل انکار برای هیچ مکتب بشری و غیر­بشری نیست و هر انسانی در پوشش عقیدتی و غیر­عقیدتی، می­تواند از این یافته­ها استفاده کند. آثاری هم­چون: احساس خود­ارزشمندی، هدف­داری در زندگی، بهبود روابط عاطفی و...، از مهم­ترین آثار تربیتی فردی و اجتماعی یادآوری نعمت­های الهی به شمار می­آید.