an analysis of the opinions of amina inloes about blaming the women in nahj al-balāgha

One of the challenging issues that has been frequently studied is the way imām ‘alī (a) addresses women in nahj al-balāgha. amina inloes, the contemporary american researcher of islam compares these statements with the qur’ānic discourse and early shī‘a kitāb sulaym b. qays. she believes that these statements are in conflict with the significations of the qur’ān and the early books in terms of chain of transmission and content. from her viewpoint, these statements have entered the muslim books after the translation movement under the influence of greek philosophers such as aristotle. she deems that as the general content of nahj al-balāgha contradicts those cases, it can be concluded that those concepts are the cultural-religious reflections of sayyid raḍī’s era that have been attributed to imām ‘alī (a) after his demise. although this is an interesting opinion, it suffers from some shortcomings such as limiting its sources to kitāb sulaym b. qays, ignoring other historical and biographical books, and ignoring to explain the process of the entrance of these statements to shī‘a texts and the way they turned into the dominant paradigm.

تحلیل آراء امینه اینلوز درباره نکوهش زنان در نهج‌البلاغه

نوع برخورد امام علی(ع) با زنان، یکی از مباحث چالش­برانگیز در نهج­البلاغه است که بارها بررسی شده است. امینه اینلوز، اسلام­پژوه معاصر امریکایی در مواجهه با این عبارات، به تطبیق آن­ها با گفتمان قرآن و کتاب متقدم شیعه یعنی سلیم­بن­قیس می پردازد و بر این باور است که این گزاره­ها به لحاظ سندی و محتوایی، با مدالیل قرآن و کتب متقدم در تعارض است. از نظر وی این عبارات، بعد از نهضت ترجمه و تحت­تأثیر آراء فلاسفه یونانی هم­چون ارسطو وارد کتب مسلمانان شده است و براساس تضاد مطالب نهج­البلاغه با موارد مذکور، این نتیجه حاصل می­شود که آن مفاهیم، انعکاس هنجارهای فرهنگی– مذهبی زمان سید رضی است که پس از شهادت امام علی(ع) به ایشان نسبت داده شده است. گرچه این نظر قابل تأمل است، بسنده کردن به کتاب سلیم­بن­قیس. و نپرداختن به سایر کتب تاریخی و سیره و عدم­بیان چگونگی فرایند ورود این عبارات به متون شیعی و تبدیل شدن آن به پارادایم غالب، از نقایص آنست.