the decree on bedizenment in the qur’ān and islamic narrations

Women’s lack of legal veiling, as the non-feasance of a divine obligation in the islamic society, is a criminal act for which the law has foreseen punishment. this behavior and its instances are called “tabarruj” (bedizenment) in the islamic narrations. notwithstanding the viewpoint of those who follow the superficial enlightenments of recent centuries and do not consider bedizenment so reprehensible, this article set out to look for the decree on this behavior in the related qur’ānic verses and islamic narrations. the exploration of islamic sources indicated that bedizenment is one of the clear legal prohibitions and is one of the grave sins. based on the islamic legal and judicial principles, the perpetrator of this sin is deprived of the right to give testimony in the courts of law. the article at hand revolves around the qur’ān 33:33, the viewpoints of the past qur’ān exegetes and philologists, and a novel reflection on the connection of the various parts of other verses related to it.

حکم تبرج در آموزه های ثقلین

فقدان حجاب شرعی برای زنان، به مثابه ترک واجبی الهی در جامعه اسلامی، عنوان مجرمانه‌ای است که در قانون برای آن مجازات منظور شده است. در روایات اسلامی، از این رفتار و مصادیق آن به «تبرج» یاد می‌شود. نوشتۀ پیش رو، فارغ از نگاه کسانی که به پیروی از روشن­فکرهای سدۀ اخیر، تبرج را چندان مذموم نمی‌دانند، به دنبال جست‌و‌جوی حکم رفتار مزبور از رهگذر آیات و روایات مربوط است. با جست‌وجو و تأمل در منابع و مستندات اسلامی به دست می‌آید که تبرج از جمله محرّمات آشکار شرعی و از گناهان کبیره به شمار می‌رود و مرتکب آن، بر اساس مبانی حقوقی و قضایی اسلام، از ادای شهادت در محاکم محروم خواهد بود. محور اصلی پژوهش در این نوشته، آیه شریفه سی و سوم سوره مبارکه احزاب، با استفاده از دیدگاه مفسران و واژه­شناسان کهن قرآنی و تأملی نو در پیوند اجزای مختلف آیات مربوط به آن است.