solving the seeming contradiction between the sword and the rejection of duress verses and its effect on the freedom of religion

One of the main discussions in the islamic jurisprudence and the interpretation of the noble qur’ān is the freedom of religion from the viewpoint of islam. according to the rejection of duress verses, anyone is free to choose his religion, and according to the appearance of the sword verses, people are not free to choose their religion. then, there can be four relationships between the sword and the rejection of duress verses: 1) the sword verses abrogate the rejection of duress verses and so, with the revelation of these verses, the ruling for the freedom of religion has been abrogated; 2) the rejection of duress verses have abrogated the coercion to choose religion; 3) the sword verses specify the generality of the rejection of duress verses, i.e. people are free to choose their religion except for the cases mentioned in the sword verses; 4) the sword verses regard the external duress and the rejection of duress verses concern the internal duress. therefore, people are free internally rather than externally to choose their religion. due to the revelation of the verse 29 of the repentance chapter (which conditions the freedom of the people of the book to maintain their religion to paying jizya), the first possibility is rejected, because it requires the sword verses to be abrogated after their abrogation of other verses. the second possibility, too, requires the antecedence of the abrogating over the abrogated. in this article, the accuracy of the third possibility is argued for based on a novel method and new arguments.

حل تعارض ظاهری بین آیات سَیْف و نفی اکراه و تأثیر آن در مسئلۀ آزادی در انتخاب دین

موضوع آزادی دین در اسلام، یکی از مباحث مهم در عرصۀ فقه و تفسیر قرآن کریم است. طبق آیات نفی اکراه، هر کس در انتخاب دین آزاد است و طبق ظاهر آیات سَیْف، افراد در انتخاب دین آزاد نیستند. بین آیات سَیْف و نفی اکراه، یکی از این چهار رابطه برقرار می‌شود: 1. آیات سَیْف، ناسخ آیات نفی اِکْراهند، بنابراین با نزول این آیات حکم آزادی دین نسخ شده است؛ 2. عکس مورد قبل؛ یعنی با نزول آیات نفی اکراه، مسألۀ اکراه در دین نسخ شده است؛ 3. آیات سَیْف، مخصص عموم آیات نفی اکراه هستند، بنابراین افراد در انتخاب دین آزادند، مگر در مواردی که در آیات سَیْف بیان شده‌ است؛ 4. آیات سَیْف، ناظر به اکراه ظاهری و آیات نفی اکراه ناظر به اکراه باطنی است، پس افراد در باطن مختارند نه در ظاهر. به ‌دلیل نزول آیۀ 29 سورة توبه، بعد از آیات سَیْف (که دلیل آزادی اهل کتاب در دین­داری به ‌شرط پرداخت جزیه است)، فرض اول منتفی می‌شود؛ زیرا مستلزم این است که آیات سَیْف بعد از ناسخ بودن، دوباره نسخ شده باشند. فرض دوم هم مستلزم تقدم ناسخ بر منسوخ خواهد بود. در این مبحث، با روش و براهین نو و روشن، بر درستی صورت سوم استدلال می‌شود.