the mystic view on the possibility of discussing the divine essence and the criticism of its opposing theory (of ‘allāmah ṭabātabā’ī)

The main subject of this study is to examine the possibility of discussing the divine essence in ibn ‘arabī‘s school of mysticism. the author of this article intends to investigate the possibility of the relative discussion of the divine essence. however, opposing theories such as ‘allāmah ṭabātabā’ī’s stance in al-rasā’il al-tawḥīdiyya favor the absolute impossibility of talking about the divine essence. in this paper, we examine and criticize the opposing views discussed in al-rasā’il al-tawḥīdiyya. the method used in this article is quotation and analysis of the mystics’ opinions about his issue in line with a critical approach to the opposing views (as viewed by this author’s stance to the issue). the relative expressibility of the divine essence from the viewpoint of mysticism and the criticisms of the opponents’ thoughts are among the main findings of this study.

نظریه عرفانی امکان سخن گفتن از ذات خدا و نقد نظریه مخالف(علامه طباطبایی)

مسأله اصلی این پژوهش، تحقیق در امکان سخن گفتن از ذات خداوند در مکتب اِبْن­عَرَبی است. نویسنده در این اثر، به نظریه امکان سخن گفتن حقیقی به نحو اجمال می­پردازد. در برابر این نظریه، آراء رقیب از جمله اندیشه علامه طباطبایی در الرَسائِل الْتوحیدیه، به عدم­امکان سخن گفتن از ذات خدا به نحو مطلق، نظر دارند. این اثر، به نقد و بررسی اندیشه رقیب در قالب الرَسائِل الْتوحیدیه می­پردازد. روش نویسنده، نقل و تحلیل اندیشه­های عارفان در این مسأله با رویکردی انتقادی به اندیشه مخالفان (نظریه نویسنده در این مسأله) است. نظریه بیان­پذیری اجمالی ذات خداوند از منظر عرفانی و نقدهای وارد بر اندیشه مخالفان این نظریه، مهم­ترین یافته­های این اثر است.