an evaluation of the jurisprudential application of the faithful’s practice

The faithful’s practice is taken as the general manners of the religious people who live in the divine legislation era whose religiosity mode is the only reason for the occurrence of such a practice. the deep-rooted jurisprudential heritage manifests the strong position of this institution in the domain of inference. in addition to analyzing the most essential legist bases in confirmation of the faithful’s practice, the present study has challenged the main instances of its jurisprudential application. at the end, it can be asserted that the installed limitations in the authorization of this institution have severely limited its argumentation and so, absolute jurisprudential reliance on it is very scarce.

کارآیی فقهی «سیره‌ی متشرّعه» در بوته‌ی نقد

مقصود از «سیره‌ی متشرّعه»، سلوک عمومی متدیّنان عصر تشریع است که حیثیّت تدیّن آنان، تنها علّت حدوث چنین سیره‌ای است. میراث کهن فقهی، حاکی از موقعیّت قوی این نهاد در مجال استنباط است. نوشتار حاضر، ضمن تحلیل اساسی‌ترین مبانی اصولی در حجیّت‌بخشی به «سیره‌ی متشرّعه»، کاربرد فقهی آن را در عمده‌ترین مصادیق، به چالش کشانده است. در نهایت، می‌توان بیان داشت که محدودیّت‌های نهاده شده در طریق اعتباربخشی به این نهاد، عرصه را بر استدلال به آن بسی تنگ ساخته و به همین جهت، وقوع استناد تامّ فقهی به آن بسیار نادر است.