decoration as a “language” in explaining the concept of islamic art and architecture

This article attempts to investigate the proposed answers for the three questions about islamic art and particularly islamic architecture: first, does islamic art have an independent identity? despite the buildings with different applications in islamic architecture, is there a common space? can a single yardstick be introduced for investigating different spaces of islamic art and architecture? in investigating the answers, this article backs up the independent identity of islamic art and architecture and introduces the calligraphic- vegetative-geometric decorations as a “visual language” of islamic art and architecture and presents it as the unifying factor of spaces in islamic art and architecture and tries to provide a new proposition for the issue of meaning in islamic art and architecture which is formed based on the viewpoint of „ayn al- quḍāt hamidānī about the meaning. imām.

تزیین به مثابه «زبان» در تبیین مفهوم هنر و معماری اسلامی

این مقاله درصدد است که پاسخ‌های مطرح درباره‌ی سه سؤال از هنر اسلامی و به طور خاص معماری اسلامی را بررسی کند: نخست این که آیا هنر اسلامی هویت مستقلی دارد؟ آیا در معماری اسلامی با وجود بناهایی با کارکردهای مختلف، فضای واحدی وجود دارد؟ آیا معیار واحدی را می‌توان برای بررسی فضاهای مختلف هنر و معماری اسلامی معرفی کرد؟ مقاله در بررسی پاسخ‌ها از هویت مستقل هنر و معماری اسلامی دفاع کرده، و تزیینات خوشنویسی- گیاهی- هندسی را به مثابه‌ی «زبان بصری» هنر و معماری اسلامی معرفی می‌نماید و آن را عامل وحدت فضا در هنر و معماری اسلامی شناسانده و سعی می‌کند پیشنهاد جدیدی را برای مسأله‌ی معنا در هنر و معماری اسلامی ارائه نماید که در پرتو دیدگاه عِیْن‌الْقُضات هَمِدانی درباره‌ی معنا شکل گرفته‌است.