بررسی تطبیقی پیامد عدم مالکیت فروشنده در قانون مدنی ایران و قانون بیع کالای انگلیس

عقد بیع از وقوع تا آثار و اجرای آن شامل مراحل مختلفی است غالب حقوق دانان بر این عقیده هستند که ضمان درک از آثار عقد بیع صحیح نیست این در حالی است که به نظر می رسد قانون گذار با ژرف اندیشی ضمان درک را از آثاربیع صحیح برشمرده است. بر همین اساس چالش اصلی این است که مالکیت بایع (اصیل در مراحل مختلف عقد بیع چه نقشی دارد. در پژوهش حاضر، با روش توصیفی تحلیلی و با تمسک به منابع کتابخانه ای سعی شده است که پیامد عدم مالکیت فروشنده در قانون مدنی ایران و قانون بیع کالای انگلیس بررسی و مقایسه شود. یافته های این تحقیق نشان می دهد که در قوانین مذکور چنانچه بایع (اصیل) مالک نباشد عقد بیع به خودی خود فاسد نیست و موجب بطلان نمی شود لذا عقد ایجاد شده از مصادیق عقد صحیح محسوب می شود اما خریدار هنوز مالک عین شخص ثالث نمی شود که در این مقاله از آن تحت عنوان «ضرر» ذاتی به خریدار نام برده شده است که این ضرر» (ذاتی در بند 2 ماده 362 قانون مدنی ایران درک نامیده شده است. وجه اشتراک هر دو قانون در این است که عقد بیع با این ضرر ذاتی در صورت رضایت بعدی مالک جبران و موثر می شود. این بدان معنا است که در این فرض شخص خریدار، مالک عین متعلق به شخص ثالث می شود.

a comparative study of the consequences of the seller’s non-ownership in the iranian civil code and the british goods sale law

the contract of sale has different stages, from occurrence effects to impact and its implementation. in the meantime, although most jurists believe that zamane darak is not the effect of the correct contract of sale, the legislator has considered it as one of the effects of correct sale. therefore, the main issue is what is the role of the seller (original) ownership in the various stages of the contract of sale? the aim is to examine and compare the consequences of the seller’s lack of ownership in iranian civil law and in the british commodity sale act. based on the abovementioned laws, the findings of this study show that, if the seller (original) is not the owner, the contract of sale is not corrupt by itself, but with the survival of the correct contract (with the ability to affect), the buyer does not become the owner of the third party. & it seems that this &inherent loss& in paragraph 2 of article 362 of the iranian civil code is called &darak &. the common denominator of both kind of laws is that, the contract of sale with this &inherent loss& will be compensated and &effective& if the owner subsequently consents. consequently, the buyer becomes the owner of the third party. in the meantime, in english law, it can be said that the seller’s nonownership does not invalidate; it zamane darak. in fact, in the absence of ownership, an inherent loss is formed because the buyer is considered the owner and the contract is valid, but not effective. the present article is of descriptiveanalytical type and examines the question in a library method.