بررسی تطبیقی سازش در مقررات آیین دادرسی مدنی فراملی و حقوق ایران

سازش به‌عنوان یکی از شیوه‌های موثر حل‌‌وفصل اختلافات از دیرباز مورد توجه قرار داشته و به قوانین کشورهای مختلف ورود نموده است. در همین راستا قانون آیین دادرسی مدنی فراملی که با هدف تبیین مفاهیم اصلی عنصر حیاتی عدالت در نظام‌های حقوقی مختلف دنیا و در نهایت ارائه قانونی مدون، خاصه در زمینه‌ی دعاوی بازرگانی بین‌المللی که قابل تسری به سایر اختلافات حقوق مدنی نیز می‌باشد، پا به عرصه وجود نهاده، به حل‌وفصل اختلافات از طریق برقراری صلح و سازش اهتمام ویژه ورزیده است. پیشنهاد سازش در مقررات یادشده در صورتی‌که بدون علت موجه مورد پذیرش قرار نگیرد با ضمانت اجرای قانونی همراه خواهد بود که این امر با فلسفه وجودی سازش در تعارضی آشکار قرار دارد. قانون‌گذار ایران نیز در قوانین مختلف به حل اختلاف از طریق سازش توجه نموده و حتی قانون خاصی تحت عنوان شورای حل اختلاف برای احیاء و اشاعه فرهنگ صلح و سازش وضع نموده است. با توجه به مزایای بسیار حل‌وفصل اختلافات از طریق سازش، مقاله حاضر با تمسک به روش توصیقی - تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای درصدد بررسی تطبیقی سازش در قانون آیین دادرسی مدنی فراملی و قوانین کشور ایران است تا ضمن بیان انطباق قوانین یاد شده وجوه افتراق آنان نیز مشخص شود.

a comparative study of compromise in the transnational civil procedure law and the iranian law

compromise has long been considered as one of the most effective procedures of settling disputes in the laws of different countries. in this regard, the transnational civil procedure code has entered the field of existence with the aims of explaining the basic concepts of the justice vital elements in various legal systems of the world and ultimately providing a codified law, especially in the field of international commercial litigation which can be extended to other civil law disputes. it has also paid special attention to resolving disputes through peace and reconciliation. if the proposed compromise of the mentioned law is not accepted without a justifiable excuse, it will be accompanied by a legal sanction, which is clearly in conflict with the philosophy of compromise. the iranian legislature has paid attention to resolving disputes through compromise in various laws, and has even enacted a special law called the law on dispute settlement councils to revive and spread the culture of peace and compromise. considering the several benefits of settling disputes through compromise, the present article seeks to make a comparative study of compromise in the transnational civil procedure code and the iranian law using a descriptiveanalytical method and library studies to express the compliance of the mentioned laws and determine the differences between them.