بازفروش مبیع (فروش خودیار و اضطراری) در کنوانسیون بیع بین المللی کالا (1980) و حقوق ایران با تاکید بر قوانین حمل و نقل

پس از انجام بیع فروشنده موظف به تسلیم مبیع بوده، همچنین در صوتی که بیع به هر دلیل منحل گردد و کالا در دست خریدار باشد موظف است اقدام به استرداد کالا نماید؛ اما اگر طرف مقابل حاضر به دریافت کالا نگردد در حقوق ایران راهکاری که اندیشده شده و حسب ماده 273 قانون مدنی وجود دارد مراجعه به حاکم جهت الزام صاحب کالا به دریافت می‌باشد. در صورتی که صاحب کالا ملزم به این امر نگردد تنها اتفاقی که واقع می‌گردد تغییر ید ضمانی به امانی است. در برخی از نظام‌های حقوقی راهکاری که در این خصوص پیشبینی شده بازفروش کالا می‌باشد. از مهم‌ترین متون قانونی که در این خصوص وجود دارد کنوانسیون بیع بین المللی کالا می‌باشد. بررسی امکان بازفرش در حقوق ایران سوال اساسی این تحقیق است که با شیوه توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه‌ای به آن پرداخته شده است. از دادهای موجود این مطلب بدست آمده که اولا در قراردادهای حمل و نقل در حقوق ایران این موضوع به صراحت و بدون هیچ کم و کاستی مورد پذیرش قرار گرفته است. ثانیاً در خصوص بازفروش اجباری این مطلب از مسلمات عقلی قواعد امانت است که امین باید اقدام به بازفروش نماید.

resale of goods (self-help and emergency sales) in the Convention on International Sale of Goods (1980) and Iranian law with emphasis transportation laws

After the sale, the seller is obliged to deliver the goods, and also in the event that the sale is dissolved for any reason and the goods are in the hands of the buyer, he is obliged to return the goods; But if the other party refuses to receive the goods, in Iranian law, the solution that has been considered is to refer to the ruler to oblige the owner of the goods to receive. If the owner of the goods is not required to do so, the only thing that happens is the change of iodine to a safe deposit. In some legal systems, the solution is to resell the goods. One of the most important legal texts in this regard is the Convention on the International Sale of Goods. The study of the possibility of replay in Iranian law is the main question of this research, which has been addressed in a descriptiveanalytical manner and with library tools. From the available data, it has been obtained that, firstly, in transportation contracts in Iranian law, this issue has been explicitly accepted without any shortcomings. Secondly, regarding compulsory resale, it is a matter of common sense that the trustee should resell.