بررسی تطبیقی آدم‌ربایی در حقوق کیفری ایران و ایالات متحده آمریکا

اهتمام و احترام به آزادی اشخاص به معنای آزادی رفت و آمد از حقوق بنیادین بشر است و آدم ربایی یکی از مصادیق نقض آن و از جرایم علیه شخصیت معنوی اشخاص شمرده می شود. آدم ربایی از آن جهت که ممکن است وقوع برخی از جرایم را نیز تسهیل نماید در طبقه جرائم مانع نیز قرار می گیرد. جرم انگاری آدم‌ربایی در حقوق ایران و آمریکا نشان از اهتمام قانونگذاران دو کشور در حمایت از آزادی شخصی دارد. با این وجود سیاست کیفری آمریکا در مقایسه با ایران هم در مقوله جرم انگاری و هم کیفرگذاری کارآمدتر می باشد. جرم انگاری چندپاره، نارسا، زائد و مبهم از یک سو و کیفرگذاری نامتوازن و تبعات سوء ناشی از آن حمایت کیفری کارآمد ایران را با چالش‌های جدی مواجه ساخته است. در مقابل جرم انگاری نقض آزادی شخصی تحت عنوان مجرمانه واحد یا پایه و جرائم مرتبط با آن و اعمال سیستم مجازات‌های مدرج با هدف برقراری دقیق تناسب بین جرم و مجازات در آمریکا به کارآمدی آن کمک نموده است.

Study of Kidnapping in Iranian and USA Criminal Law

Respect for the freedom of individuals means freedom of movement for all fundamental human rights, and kidnapping is considered one of its violations and crimes against the spiritual identity of individuals. Kidnapping also falls under the category of hindrance because it may facilitate some crimes. The kidnapping in Iranian and USA law indicates the efforts of the two countries’ legislators to protect personal freedom. However, USA criminal policy is more effective in both criminalization and punishment than Iran. The fragmented, inadequate, unnecessary and vague criminalization of criminality and the consequent mismanagement and consequent mismanagement of it have posed serious challenges to Iran’s effective criminal protection. In contrast, criminalization of violations of personal liberty as a unit or basic crime and related offenses and the application of a system of punitive penalties for the purpose of accurately establishing the proportionality between crime and punishment in the USA have greatly contributed to its effectiveness .