مطالعه تطبیقی تعهد ایجابی ناشران اوراق‌بهادار به افشای اطلاعات در حقوق ایران و آمریکا

مطابق مواد 40 و 45 قانون بازار اوراق‌بهادار جمهوری اسلامی ایران مصوب 1384 مجلس شورای اسلامی، ناشران اوراق بهادار حسب ترتیبات مقرر توسط سازمان بورس و اوراق بهادار، مکلف به افشای اطلاعات در بازارهای اولیه و ثانویه شده‌اند. این تکلیف شامل دو جنبه سلبی و ایجابی است. در خصوص جنبه سلبی این تعهد که شامل تعهد ناشر به عدم افشای اطلاعات نادرست یا گمراه کننده‌است، تردیدی نیست. اما پذیرش جنبه‌ی ایجابی این تعهد به طور عام که به معنای تعهد ناشر به افشای همه‌ی اطلاعاتی است که ممکن است بر تصمیم سرمایه‌گذاران اثرگذار باشد، محل بحث است. خصوصاً این که در رویه قضایی آمریکا تعهد ایجابی ناشر به افشای همه‌ی اطلاعات مهم پذیرفته نشده‌است. در این مقاله این موضوع به صورت تطبیقی در حقوق قراردادها و حقوق اوراق‌بهادار مورد بررسی قرار خواهد گرفت که آیا در حقوق ایران، عموم تعهد ایجابی ناشر پذیرفته شده‌است یا خیر؟ علاوه بر این به فرض پذیرش عموم این تعهد، بررسی خواهد شد که چه ضابطه‌ای برای تشخیص اطلاعات موضوع افشا وجود دارد و افشا در چه زمانی باید به عمل آید؟ اجمالاً به نظر می‌رسد با توجه به ضرورت‌های موجود در بازار سرمایه ایران، و نیز با توجه به قانون بازار اوراق‌بهادار و دستورالعمل‌های مربوط به افشای اطلاعات در بازارهای اولیه و ثانویه، برخلاف رویه حاکم بر بازار سرمایه ایالات متحده آمریکا، ناشر ایرانی مکلف به افشای فوری اطلاعات است و تعهد وی محدود به اطلاعاتی است که به میزان قابل توجهی بر تصمیم سرمایه‌گذاران و یا قیمت اوراق‌بهادار اثرگذار باشد.

Comparative Study of Securities issuer’s affirmative duty to disclose informationin Iranian and American Law

In accordance with Articles 40 and 45 of the Securities Market Act securities issuers are obliged to disclose information on primary and secondary market. These requirements include two aspects: the negative and the affirmative aspect. The negative aspect of These requirements include the issuer’s duty to not disclosing false or misleading information, no doubt. But the affirmative aspect of this duty, in general, that means the publisher obligation to disclose all information that may influence investment decisions, is debatable. Especially in American judgmental procedure, issuers’ affirmative obligation to disclose all important information is not accepted. In this article, we will examine comparatively, in Iranian contract law and securities law, If there is a general duty for issuers to disclose all material information. If we accept this duty, what criteria should be used for distinction of information that must be disclosed and when the issuer must disclose these information? These issues will be discussed. In short, it seems to for the necessities of the Iranian capital market, and also according to the Securities Market Act and its guidelines for disclosure of information on primary and secondary markets the issuers are obliged to disclose the information, and this duty is limited to information that significantly affect investment decisions and stock prices.