آشنایی زدایی در معماری

یکی از علل اصلی بحران زیبایی شناختی در معماری امروز ایران تکرار است و برای رهایی از این تکرار، رویکرد آشنایی زدایی در معماری ایران می تواند به عنوان امری موثر مطرح گردد. پژوهش پیش رو، با بررسی مفهوم آشنایی زدایی و تاثیر آن بر معماری، به تطبیق شگردها و آرایه های ادبی و معماری در بحث آشنایی و ایجاد نگرش و بینشی جدید در بحث تحلیل اثار معماری می پردازد. روش پژوهش حاضر تحلیلی- توصیفی می باشد و با تکیه بر نظریه آشنایی زدایی در ادبیات به تطبیق این نظریه در ادبیات با معماری و به یافتن نمونه هایی از آشنایی زدایی در معماری پرداخته است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که نوآوری و زدودن عادت و تکرار باعث ایجاد تامل در اثر و لذت در مخاطب می گردد. هدف هنر آسان کردن مفاهیم غیر قابل دسترس و نا آشنا نیست بلکه درست بر عکس وظیفه ی هنر نا آشنا کردن و بیگانه ساختن مفاهیمی است که برای مخاطب عادی و آشنا شده اند.