بررسی شاخص‌های سنجش پایداری و استفاده از ردپای اکولوژیکی برای سنجش پایداری در بخش مسکن و مناطق مسکونی

تغییرات روزافزون در سبک زندگی و الگوی ساختمان ها و محلات شهری و سنگینی بار اکولوژیک آنها تهدیدی جدی برای محیط زیست است. با تبدیل شدن پایداری و توسعه پایدار به یکی از مهمترین دغدغه های عصر حاضر، نیاز به شاخصی برای سنجش آن نیز مطرح می شود. پس لازمه داشتن توسعه پایدار اطلاع از وضعیت پایداری منطقه است تا در صورت ناپایدار بودن برنامه ریزی لازم برای توسعه پایدار آن انجام گرفته و اجرا شود. در این پژوهش ابتدا شاخص های مختلف سنجش پایداری معرفی شده و سپس ردپای اکولوژیکی (ef ) به عنوان یک روش سنجش پایداری معرفی می شود. با بررسی سه پژوهش صورت گرفته با این رویکرد به این نتیجه می رسیم که این شاخص نه تنها در مقیاس های کلان کشوری و شهری بلکه به عنوان شاخصی برای سنجش پایداری در مقیاس خرد مثل محلات و ساختمان ها نیز قابل استفاده است. و ردپای مسکن به عنوان جزیی از ردپای اکولوژیک کل شاخصی مختص برای محاسبه ردپای اکولوژیک در بخش مسکن قابل استفاده و تعمیم است.