زیبایی شناسی کهنگی آثار معماری

وجود کهن الگوها جزء نیازهای بنیادی و معنوی بشر است، به گونه ای که تصویر یک دنیای بدون کهن الگو برای بشر تصویری ساده انگارانه و بی اساس است. کهن الگو یا انگاره نمایش دهنده ای قابل فهم و غیرمستقیم در چارچوب عینی و ذهنی است که هدف غایی آن بیرون آمدن انسان از تاریکی و خامی و نا آگاهی به سوی پختگی، دانایی نور و کمال است. در دورانی که ما زندگی می کنیم اکثر بناهای جدید در دل آثار و بافت های قدیمی به وجود آمدند در صورتی که این فضاهای مدرن شهری به نوعی باعث سردرگمی و هرج و مرج و پریشانی شده است. تاریخ و فرهنگ بومی یکی از مهم ترین بخش های تعیین کننده در زمینه طراحی فضاهای انسانی است. در این پژوهش به بررسی شکل گیری احساسات فرد در هنگام حضور در آثار کهن و تاریخی معماری برمبنای نظریات یونگ پرداخته شده است. بدین صورت که پس از مطالعه ی کهن الگوی پیر خردمند و شناسایی ویژگی هایش، به بازیابی این ویژگی ها در آثار کهن معماری پرداخته شده تا بتوان با توجه به هدف پژوهش به دلیل برانگیختگی ادراکات زیبایی شناختی در مواجه با آثار کهن معماری رسید. نتایج نشان می دهد که هنگام حضور انسان در فضای آثار کهن معماری و مواجه آنها با کهنگی این آثار، نمود و جلوه های کهن الگویی (پیر خردمند)، موجب بروز عواطف ناخودآگاهی و حضور آن ها در خودآگاه و هوشیار انسان و نفوذ بر رفتار و احساسات او شده که در نتیجه موجب برانگیختگی ادراکات زیبایی شناختی انسان می شود.