طراحی الگوریتمیک پیاده‌راه شهری با تاکید بر رویکرد بایوفیلیک(نمونه موردی: نقطه عطف پارک ائل‌گلی و ائل‌باغی در شهر تبریز)

در جوامع مدرن با گسترش شهرنشینی و شیوه زندگی حاکم بر شرایط کنونی، تعامل انسان با طبیعت به طور چشمگیری قطع شده است و انسان به این باور غلط رسیده که برای تکاملش به طبیعت نیاز ندارد. از طرف دیگر، انسان به بهره کشی ناموزون از طبیعت پرداخته و موجب بروز بحران های زیست محیطی در طی دو سده اخیر شده است. طراحی بایوفیلیک مبتنی بر فرضیه بایوفیلیا تاکید دارد که انسان‌ها یک رابطه ذاتی با جهان طبیعی داشته‌اند و این رویکرد نه تنها سعی می‌کند آنچه در طبیعت وجود داشته را حفظ نماید، بلکه برای ترمیم و احیای آنچه از دست رفته نیز در تلاش است. در این مقاله، به طراحی پیاده‌راه شهری مبتنی بر رویکرد حاضر به روش طراحی الگوریتمیک پرداخته شده است. برای این منظور، عناصر« نور»، «حضور مستقیم طبیعت»، «تداعی طبیعت»، «تقلید طبیعت» و «ارتباط اکولوژیکی با مکان» که از مرتبه‌ی بالایی از اهمیت قرار دارند، به عنوان عوامل موثر در طراحی در نظر گرفته شده‌اند. در الگوریتم طراحی، از نرم‌افزار گرس‌هاپر بهره گرفته شده و بهینه‌سازی بخشی از الگوی طراحی برای پاسخ‌دهی به بعد کمی مسئله از طریق افزونه گالاپاکوس انجام شده است. در پایان، مدل‌های کامپیوتری از طرح‌های پیاده‌راه شهری ما بین پارک‌های ائل‌باغی و ائل‌گلی ارایه شده است.