گذار به «آینده پژوهی شیعی» در گدار «موقعیت یابی تاریخی» (نشانه شناسی فرهنگ و سبک زندگی جاهلی از منظر روایات و نسبت یابی آن با زیست مدرن)

اگر چه سخن از وضع مطلوب و تدوین استراتژی مدون به منظور احیا، بقا و استمرار حیات فکری-فرهنگی و استقلال سیاسی- اقتصادی یک جامعه پراهمیت است، اما این مهم آنگاه که با شناخت وضع موجود و معرفت نسبت به موقعیت تاریخی همراه نباشد اسباب آشفتگی بیش از پیش و آسیب‌پذیری روزافزون حیات فرهنگی، اجتماعی یک جامعه را در برابر سایر فرهنگ‌ها و نظامات فکری موجب می‌شود. منابع فکری-ایمانی شیعی آن دست نظام مفاهیم مغفول در تحلیل مناسبات و معادلات حیات بشری است که تمسک به آن شاخص‌های لازم را جهت تبیین نحو بودن انسان‌ها در هر دوره فارغ از مشهورزدگی و ساده‌انگاری به دست می‌دهد. ایجاد همدلی و همفکری بر محور ولی خدا در جامعه و تاریخ و رها یافتن از پوستۀ جزم‌اندیشانۀ حاکم بر معرفت‌شناسی تک خطی در علوم انسانی مدرن، دو عامل مهمی‌ است که تحلیل‌های تاریخی و جامعه شناختی معصوم را در موضعی برتر نسبت به سایر منابع مطالعاتی می نشاند. ‌ملاحم و فتن آخرالزمانی، از جمله تحلیل-های تاریخی و جامعه شناختی است که در آن معصوم (ع) به تشریح کیفیت حیات در فرهنگ جاهلی می‌پردازد. با مطالعۀ مختصات شرایط فرهنگی، سیاسی، اقتصادی منعکس در این منابع روایی و تطبیق آن با سبک زندگی مدرن شاهد ارتباط معناداری می‌شویم که میان این دو برقرار است. این تذکر و معرفت از سوی جامعۀ اسلامی نسبت به کیفیت ناسوتی حیات در افق غرب زدگی مدرن، ضمن آنکه نیرویی از طلب را برای خروج از عهد جمعی بشر در رویگردانی از ولایت الهیه بوجود می‌آورد، آحاد ملت و شیعۀ خانۀ امام زمان را به سمت ایجاد نهضت نرم افزاری و الگویی در ادارۀ جامعه مضطر می نماید که در آن شایستگی‌ها و بایستگی‌های یک جامعۀ منتظر در جریان است.